595
çocukken mahallede oynadığımız futbol maçlarında genellikle kaleci olurdum. büyük abilerimiz kaleye geçirirdi hâliyle. genellikle de “mondragon” olurdum kendimce. bir kurtarış yaptığımda “kaleci mondragon” diye de bağırırdım.
maç bitiminde yol kenarındaki erik ağaçlarına dalardık hep birlikte. vücudumuzdan süzülen ter suyunun açığını komşunun o ekşi eriklerinden damlayan suyla ikâme ederdik. evet, o zamanlar istanbul’da ağaçlı evler vardı. hani şu topa sabri reyiz gibi vurup gittiği yerde takılı kalan topların olduğu bahçe ağaçları. hikayesi bu.
maç bitiminde yol kenarındaki erik ağaçlarına dalardık hep birlikte. vücudumuzdan süzülen ter suyunun açığını komşunun o ekşi eriklerinden damlayan suyla ikâme ederdik. evet, o zamanlar istanbul’da ağaçlı evler vardı. hani şu topa sabri reyiz gibi vurup gittiği yerde takılı kalan topların olduğu bahçe ağaçları. hikayesi bu.
