45229
emek ege: “fenerbahçe’de oynar mıydınız? hiç teklif aldınız mı?”
cevad prekazi: “hayır. ama teklif aldım. pesic evime fenerbahçe yöneticisini getirmişti. pesic’i dövecektim. “kime sordun? kime sorarak getirdin fenerbahçe yöneticisini evime?” dedim. önüme açık çek koydular.”
“istediğin rakamı yaz dediler. “hayır” dedim. galatasaray ile 3. sözleşmemi yapacaktım. belki ayrılabilirdim idarecilere kalbim kırılmıştı. eşim maça gelmişti, eve döndük, ağlıyordu. ne oldu dedim? “bu taraftarlar için gerekirse bedava oyna” dedi, kaldım.”
“eşim olmasaydı belki ayrılırdım galatasaray’dan. didier six beni arıyordu fransa 1. lig’den… daha büyük paralar vardı orada. istesem giderdim. eşim, “sırf galatasaray taraftarları için burada kalacaksın” dedi. benim için iyi bir karardı. hiç de pişman olmadım”
"monaco'ya attığım gol türkiye içindi. ben o vuruşu bir daha yapamadım. demek ki şanstı. denedim ama olmadı."
"o yıllarda türkiye kimdi? galatasaray'daki ilk yılımda münih'e kampa gittik. uçaktan indik, 2. sınıf insan gibi davranıyorlardı. bana ve simovic'e değil tabii, bizde yugoslav pasaportu vardı, çok önemli. ben türk arkadaşlarım için kavga ettim orada."
"galatasaray artık türkiye'de değil, avrupa'da. galatasaray, avrupa takımıdır. galatasaray ligde 1-2 sene kötü sonuçlar alıyor ama sonra tekrar şampiyon oluyor ve şampiyonlar ligi'ne gidiyor."
"trabzon gitti mi bu sene? hayır. beşiktaş gidiyor, liverpool'dan 7-8-9 tane yiyor. fenerbahçe, manchester united'ı deplasmanda yendi ama bir galibiyetle olmaz. galatasaray'ı diğerlerinden ayıran avrupa başarısı. orada bir galatasaray korkusu, saygısı var."
- en sevdiğiniz galatasaray tezahüratı?
cevad prekazi: “seni sevmeyen ölsün… niye bilmiyorum. vücudum konuşuyor. tüylerim diken diken oluyor, beynim, kalbim. bu doğal bir his.”
“ali sami yen benim için her şey. tarih. en güzel günlerimi geçirdim. evimde maketi var. her gün bakıyorum. ali sami yen’in ruhu vardı. orada her şey yaşandı. bizden önce ve sonra… o yok oldu, sanki mezara koydular…”
“yeni stadın o ruhunu hiç hissedemedim. ben sevmem böyle statları. açılışına da gitmedim zaten. 50 değil 100 bin kişi olsa ne olur, ruhu olmadıktan sonra?”
cevad prekazi: “hayır. ama teklif aldım. pesic evime fenerbahçe yöneticisini getirmişti. pesic’i dövecektim. “kime sordun? kime sorarak getirdin fenerbahçe yöneticisini evime?” dedim. önüme açık çek koydular.”
“istediğin rakamı yaz dediler. “hayır” dedim. galatasaray ile 3. sözleşmemi yapacaktım. belki ayrılabilirdim idarecilere kalbim kırılmıştı. eşim maça gelmişti, eve döndük, ağlıyordu. ne oldu dedim? “bu taraftarlar için gerekirse bedava oyna” dedi, kaldım.”
“eşim olmasaydı belki ayrılırdım galatasaray’dan. didier six beni arıyordu fransa 1. lig’den… daha büyük paralar vardı orada. istesem giderdim. eşim, “sırf galatasaray taraftarları için burada kalacaksın” dedi. benim için iyi bir karardı. hiç de pişman olmadım”
"monaco'ya attığım gol türkiye içindi. ben o vuruşu bir daha yapamadım. demek ki şanstı. denedim ama olmadı."
"o yıllarda türkiye kimdi? galatasaray'daki ilk yılımda münih'e kampa gittik. uçaktan indik, 2. sınıf insan gibi davranıyorlardı. bana ve simovic'e değil tabii, bizde yugoslav pasaportu vardı, çok önemli. ben türk arkadaşlarım için kavga ettim orada."
"galatasaray artık türkiye'de değil, avrupa'da. galatasaray, avrupa takımıdır. galatasaray ligde 1-2 sene kötü sonuçlar alıyor ama sonra tekrar şampiyon oluyor ve şampiyonlar ligi'ne gidiyor."
"trabzon gitti mi bu sene? hayır. beşiktaş gidiyor, liverpool'dan 7-8-9 tane yiyor. fenerbahçe, manchester united'ı deplasmanda yendi ama bir galibiyetle olmaz. galatasaray'ı diğerlerinden ayıran avrupa başarısı. orada bir galatasaray korkusu, saygısı var."
- en sevdiğiniz galatasaray tezahüratı?
cevad prekazi: “seni sevmeyen ölsün… niye bilmiyorum. vücudum konuşuyor. tüylerim diken diken oluyor, beynim, kalbim. bu doğal bir his.”
“ali sami yen benim için her şey. tarih. en güzel günlerimi geçirdim. evimde maketi var. her gün bakıyorum. ali sami yen’in ruhu vardı. orada her şey yaşandı. bizden önce ve sonra… o yok oldu, sanki mezara koydular…”
“yeni stadın o ruhunu hiç hissedemedim. ben sevmem böyle statları. açılışına da gitmedim zaten. 50 değil 100 bin kişi olsa ne olur, ruhu olmadıktan sonra?”
