22
kazımcan karataş başlığına yazılanlar (kendi yazdıklarım da dahil), bu konuda beni yine düşündürdü ve üzdü. hepimiz o kadar bıkmışız, o kadar korkuyoruz ki genç bi futbolcunun, oynadığı ilk maçın 15. dakikasında paramparça edilmesinden, istemsizce savunmaya geçiyoruz, “daha yolu var, van aarnholt ile kıyaslamayın, pişmesi lazım” diyerek. ben de yapıyorum aynısını. halbuki bir genç futbolcuya verilebilecek en büyük ödül onu oynatmak, hepimizin de tek bir ağızla bunu isteyebilmemiz gerekli. ama yapamıyoruz, tribünlerdeki homurtular aklımıza geliyor, ürperiyoruz. ne kadar acı.
