5325
fenerbahçe ne veriyorsa mecburen onu alan taraftar. 2006'dan günümüze bunların yaşadığı travmaların %5'ini biz yaşasaydık şu an muhtemelen kafada birer huni, elde de direksiyon niyetine bir halkayla sokaklarda geziyorduk. kaldı ki seksenli doksanlı yıllarda yeşilçam olsun, medya olsun, kitap olsun; empoze edilebilecek her yerde "en büyük" diye bahsedilmiş bir takımın taraftarı bunlar. 1989-2001 arasını tek şampiyonlukla geçtiler, galatasaray uefa kupası dahil her kupayı aldı bu dönemde. 2001-2006 arası tam "aha süper güç" olduk dediler, intikam yeminleri gerçeğe döner gibi oldu; galatasaray'ın ölüsü 2 şampiyonluk aldı ellerinden. 2006 ve 2010'da son maç travmaları, arkasından şike olayları. hemen üstüne de üçüncü fatih terim dönemi. daha basketbol ve voleybolda yaşadıklarından bahsetmiyorum bile...
5 değil 55 yıldız da taksalar, hatta her fenerbahçe taraftarının evine birer tane yıldız indirseler bu tahribatın düzelmez muhtemelen. insanlar, hele ki türkiye gibi sadece "takım başarılı olsun da sağa sola iki caka satayım" diye taraftarlık kültürü inşa edilen bir ülkedeki insanlar için kolay değil bu kadar yükü kaldırmak. seksenlerde doğan ve üst paragraftakilerin hepsini yaşamış nesil artık kırklı yaşlarına girdi. üçüncü fatih terim dönemini bilinçli olarak "kafasına yiyen"ler bile artık yavaş yavaş otuzlarına doğru gidiyor. yirmi yaş ve altındakilerdense şampiyonluk hatırlayan bile çok az.
beşiktaş'ın 15, galatasaray'ın da 14 yıllık bir periyodu var geçmişte. ama en azından beşiktaş 15 yıllık periyodun ardından takip eden 10 yılda 5 yapabilmeyi başardı, diğer 5 yılda da ikinci oldu. galatasaray o hasretin hemen ardından 15 yılda ortalığı darmadağın etti. fenerbahçe'nin tek yapabildiği 2003-2007 arasındaki dominasyon oldu, her ne kadar lig şampiyonluğuyla fiyakasını bozmuş olsak da 2008'deki şampiyonlar ligi de eklersek 2003-2008 arası diyelim...
kaldı ki o "hasret" senelerinde düzenli maç yayını bile yoktu. gazetelerden spor sayfasında takıma ayrılan bölümde ne haber varsa o kadar öğrenebiliyordu insanlar. arada maçın ertesi günü de belki bir iki satır kritik olurdu en fazla. yine işte, okulda futbol konuşulurdu ama o kadardı işte. şimdiki gibi 7 gün 24 saat boyunca bir bilgi ve daha önemlisi sidik yarışı akışı olmazdı. trabzonspor'un hatta başakşehir'in bile şampiyonluk yaşadığı bu periyodda, üstelik bir sezonun belki de 15 sezon kadar çok gündemle geçildiği bu ortamda bu insanlar hiçbir şey görmediler, göremiyorlar.
bunun acısı da tahribatı da kolay kolay silinmez. hatta bence imkansız. aklı başında fenerbahçeli bulmak da bu yüzden imkansız artık. bizim bile 3 sezon kupa gelmeyince yaşadıklarımız, düştüğümüz haller ortada. en basit örnek 2021-2022 sezonunda ligde küme düşmeme kovalarken işi gücü bırakmış barcelona deplasmanından biraz da gazla alınan beraberlik sonrası 15 gün görülen rüya bile fenerbahçe taraftarının neden/nasıl bu kadar umut tacirlerinin elinde oyuncak olduğuna dair bir ipucu olabilir.
o yüzden çok şaşırmamak ama çok da sinirlenmemek gerekiyor bunlara. hayat kimseye bunlara vurduğu gibi vurmasın demekten başka bir şey de gelmiyor elden...
5 değil 55 yıldız da taksalar, hatta her fenerbahçe taraftarının evine birer tane yıldız indirseler bu tahribatın düzelmez muhtemelen. insanlar, hele ki türkiye gibi sadece "takım başarılı olsun da sağa sola iki caka satayım" diye taraftarlık kültürü inşa edilen bir ülkedeki insanlar için kolay değil bu kadar yükü kaldırmak. seksenlerde doğan ve üst paragraftakilerin hepsini yaşamış nesil artık kırklı yaşlarına girdi. üçüncü fatih terim dönemini bilinçli olarak "kafasına yiyen"ler bile artık yavaş yavaş otuzlarına doğru gidiyor. yirmi yaş ve altındakilerdense şampiyonluk hatırlayan bile çok az.
beşiktaş'ın 15, galatasaray'ın da 14 yıllık bir periyodu var geçmişte. ama en azından beşiktaş 15 yıllık periyodun ardından takip eden 10 yılda 5 yapabilmeyi başardı, diğer 5 yılda da ikinci oldu. galatasaray o hasretin hemen ardından 15 yılda ortalığı darmadağın etti. fenerbahçe'nin tek yapabildiği 2003-2007 arasındaki dominasyon oldu, her ne kadar lig şampiyonluğuyla fiyakasını bozmuş olsak da 2008'deki şampiyonlar ligi de eklersek 2003-2008 arası diyelim...
kaldı ki o "hasret" senelerinde düzenli maç yayını bile yoktu. gazetelerden spor sayfasında takıma ayrılan bölümde ne haber varsa o kadar öğrenebiliyordu insanlar. arada maçın ertesi günü de belki bir iki satır kritik olurdu en fazla. yine işte, okulda futbol konuşulurdu ama o kadardı işte. şimdiki gibi 7 gün 24 saat boyunca bir bilgi ve daha önemlisi sidik yarışı akışı olmazdı. trabzonspor'un hatta başakşehir'in bile şampiyonluk yaşadığı bu periyodda, üstelik bir sezonun belki de 15 sezon kadar çok gündemle geçildiği bu ortamda bu insanlar hiçbir şey görmediler, göremiyorlar.
bunun acısı da tahribatı da kolay kolay silinmez. hatta bence imkansız. aklı başında fenerbahçeli bulmak da bu yüzden imkansız artık. bizim bile 3 sezon kupa gelmeyince yaşadıklarımız, düştüğümüz haller ortada. en basit örnek 2021-2022 sezonunda ligde küme düşmeme kovalarken işi gücü bırakmış barcelona deplasmanından biraz da gazla alınan beraberlik sonrası 15 gün görülen rüya bile fenerbahçe taraftarının neden/nasıl bu kadar umut tacirlerinin elinde oyuncak olduğuna dair bir ipucu olabilir.
o yüzden çok şaşırmamak ama çok da sinirlenmemek gerekiyor bunlara. hayat kimseye bunlara vurduğu gibi vurmasın demekten başka bir şey de gelmiyor elden...
