10
herkeste birebir yaşanmasa da çoğunluğun yaşadığı durumdur. bunu genellemek ne kadar doğru bilmiyorum ama lise ve üniversite yılları gençliğin de zirve dönemleri olduğu için spora da yansıması hem sevinç hem hüzün olarak daha coşkun oluyor. benim en çok sevindiğim şampiyonluklar 2006 ve 2008’tir. birinde 16 diğerinde 18 yaşındaydım. tabi yaş aldıkça hayatın zorlukları başlıyor. bambaşka bir mücadele. evlilik, iş hayatı ve çoluk çocuk derken insanın enerjisi de azalıyor. biraz enerji ile alakalı da durum. son şampiyonluğumuzu çok istemiştim ve kazandığımızda tek hissettiğim omuzlarımdaki yükün kalktığıydı. bakın sevinmek demiyorum yükün kalkması diyorum. olduğum yerde kalakaldım. gençlerin o enerjik ve duru bir şekilde çılgınlar gibi sevinmeleri çok güzel. bu onların olsun zaten. son şampiyonluğumuzun üzerinden 4 yıl geçmiş olacak seneye. muhtemelen epey ara verdiğimiz için seneye şampiyon olursak biraz delice sevineceğiz. özledik çünkü.
