97
futbolun birden fazla oyuncusu vardır. bu oyuncuların ayrı ayrı belli dönemlere hükmettiği süreçler olur. bosman kuralıyla birlikte bir süre futbolcular hüküm sürmüştü. ondan önce ise döneme kulüpler hakimdi. futbolcuların hükmünü ise bir dönem yöneticiler kesti. florentino perez’in 2009 yazı, nasır-el halifi’nin paris saint germain yatırımı ve şeyh mansur’la başlayan manchester city hakimiyeti…
özellikle türkiye’de bir döneme, özellikle 90’lara taraftarlar hakim oldu. futbolcular dövüldü, başkan indirildi, başkan getirildi… messi-ronaldo rekabetinin de artık yavaş yavaş sona ermesiyle döneme de artık teknik direktörler hakim olmaya başladı.
dünyanın en büyük futbol ligi premier lig’i 4-5 senedir teknik direktörler üstünden konuşuyoruz. hele öyle bir dönem vardı ki aynı anda pep, klopp, mourinho, ancelotti, benitez, pocchettino, emery, sarri, rodgers falan vardı ligde. formasıyla şampiyon olan bayern münih teknik direktörüne yaklaşık 200.000.000 lira bonservis ödüyor.
sporting lisbon genç ruben amorim için braga’ya bonservis ödemiş ve bu sebeple taraftar başkanı topa tutmuştu çok değil iki sene önce. en nihayetinde bu hamleyle 19 sene sonra da şampiyon olmuşlardı. türkiye’nin son şampiyonu beşiktaş sezona ilk üçe giremeyecek kadroyla başlayıp teknik direktörü sayesinde sezonu şampiyon tamamlamıştı. tamamlamıştı tamamlamasına da ertesi sezon aynı hocayla rezil rüsva olmuşlardı. galatasaray hocasıyla 20 sene sonra ilk kez avrupa’da bu kadar emin adımlarla ilerlerken yine hocası sebebiyle ligin alt yarısında yer alıyordu.
fenerbahçe mevcut sezonda hiç tat vermeden düşe kalka ilerlerken “hocayı bir ay erken getirsek acaba şampiyonluğa oynar mıydık” diye. düşünmeye başladı. antalyaspor küme düşecekken hoca değişikliğiyle avrupa potasında içinde bulunduğumuz sezonda.
yanlış anlaşılmak istemem, saydığım bütün örnekler muazzam hocalarla gerçekleşti demiyorum. ancak eldeki yapıyı doğru hocayla buluşturunca yaşanan rezilliklerden vezirlik seviyesine de çıkabiliyorsun. aksi senaryoda uçacak kaçacak kadroyla rezil rüsva da oluyorsun.
benim galatasaray’dan şampiyonluk beklentim yok. şampiyonluk kutlayalım isteğim de yok. zaten yeterince şampiyonluk gördük, kutladık. birkaç sene daha bekleriz. benim beklentim kulübün elindeki değerleri maksimize edip sürdürülebilir bir yapıya ulaşması. okan, nuri, garcia, haise… hepsi belli şeyleri yapma potansiyeli olan hocalar. dileğim ince elensin, sık dokunsun. gelecek hocaya da rahat çalışma ortamı sağlansın. taraftar olarak da az bi çenemizi kapatıp gelecek adam her kimse fırsat verelim.
özellikle türkiye’de bir döneme, özellikle 90’lara taraftarlar hakim oldu. futbolcular dövüldü, başkan indirildi, başkan getirildi… messi-ronaldo rekabetinin de artık yavaş yavaş sona ermesiyle döneme de artık teknik direktörler hakim olmaya başladı.
dünyanın en büyük futbol ligi premier lig’i 4-5 senedir teknik direktörler üstünden konuşuyoruz. hele öyle bir dönem vardı ki aynı anda pep, klopp, mourinho, ancelotti, benitez, pocchettino, emery, sarri, rodgers falan vardı ligde. formasıyla şampiyon olan bayern münih teknik direktörüne yaklaşık 200.000.000 lira bonservis ödüyor.
sporting lisbon genç ruben amorim için braga’ya bonservis ödemiş ve bu sebeple taraftar başkanı topa tutmuştu çok değil iki sene önce. en nihayetinde bu hamleyle 19 sene sonra da şampiyon olmuşlardı. türkiye’nin son şampiyonu beşiktaş sezona ilk üçe giremeyecek kadroyla başlayıp teknik direktörü sayesinde sezonu şampiyon tamamlamıştı. tamamlamıştı tamamlamasına da ertesi sezon aynı hocayla rezil rüsva olmuşlardı. galatasaray hocasıyla 20 sene sonra ilk kez avrupa’da bu kadar emin adımlarla ilerlerken yine hocası sebebiyle ligin alt yarısında yer alıyordu.
fenerbahçe mevcut sezonda hiç tat vermeden düşe kalka ilerlerken “hocayı bir ay erken getirsek acaba şampiyonluğa oynar mıydık” diye. düşünmeye başladı. antalyaspor küme düşecekken hoca değişikliğiyle avrupa potasında içinde bulunduğumuz sezonda.
yanlış anlaşılmak istemem, saydığım bütün örnekler muazzam hocalarla gerçekleşti demiyorum. ancak eldeki yapıyı doğru hocayla buluşturunca yaşanan rezilliklerden vezirlik seviyesine de çıkabiliyorsun. aksi senaryoda uçacak kaçacak kadroyla rezil rüsva da oluyorsun.
benim galatasaray’dan şampiyonluk beklentim yok. şampiyonluk kutlayalım isteğim de yok. zaten yeterince şampiyonluk gördük, kutladık. birkaç sene daha bekleriz. benim beklentim kulübün elindeki değerleri maksimize edip sürdürülebilir bir yapıya ulaşması. okan, nuri, garcia, haise… hepsi belli şeyleri yapma potansiyeli olan hocalar. dileğim ince elensin, sık dokunsun. gelecek hocaya da rahat çalışma ortamı sağlansın. taraftar olarak da az bi çenemizi kapatıp gelecek adam her kimse fırsat verelim.
