27
ali sami yen tribünlerinde olduğum maçlardan biridir. canlı izlediğim en büyük hayal kırıklığını bu maçta yaşamıştım sanırım. yeni açık kapalı yanı bird hunter liseli ekibimizle tribüne dağılmış vaziyette yerimizi almıştık. hava güzel, ortam güzel, maç öncesi güzel, tribün akıyor. genciz, içimiz kıpır kıpır. rakiplerimiz 100. yılda şampiyon olmuş biz de es geçmeyiz diyoruz. fenerbahçe'yi beşlemiş takımız. puan farkı 4. bu maçı alacağız ve fener sami yen'e nasıl geleceeeek tezahuratları yapacağız. ancak maç öyle gitmedi. kabız futbolumuz galibiyete yetmedi.
maçın içinden zaten diğer arkadaşlarımız bahsetmiş. benim aklımda kalan ise tamamen maç sonuna ait olaylar. diğer herkes stadı boşaltırken nedense ben gençliğin de verdiği heyecan ve aşırı üzüntü yüzünden hemen tribünün önündeki tünele doğru gelen sabri'ye bağırmaya başladım. polis hemen kalkanlarıyla tribün önüne geldiğinde sinirim iyice arttı ve sabri'ye saçlarının kötü olduğunu ibare eden bir küfür savurdum :) koltukların kırılması da işin içinde girince ve tribünde biraz da yalnız olduğumu görünce hemen korkup kendimi koridorlara attım ve maç sonu olaylar çok büyümeden bir yanlışımdan dönmüş oldum. hala ara sıra düşünürüm gençlerbirliğini yensek şampiyon olabilir miydik diye ve nedense hep o gün tribünde isyan eden çocuğun şampiyon olabileceğimize olan inancını paylaşıyorken buluyorum kendimi.
maçın içinden zaten diğer arkadaşlarımız bahsetmiş. benim aklımda kalan ise tamamen maç sonuna ait olaylar. diğer herkes stadı boşaltırken nedense ben gençliğin de verdiği heyecan ve aşırı üzüntü yüzünden hemen tribünün önündeki tünele doğru gelen sabri'ye bağırmaya başladım. polis hemen kalkanlarıyla tribün önüne geldiğinde sinirim iyice arttı ve sabri'ye saçlarının kötü olduğunu ibare eden bir küfür savurdum :) koltukların kırılması da işin içinde girince ve tribünde biraz da yalnız olduğumu görünce hemen korkup kendimi koridorlara attım ve maç sonu olaylar çok büyümeden bir yanlışımdan dönmüş oldum. hala ara sıra düşünürüm gençlerbirliğini yensek şampiyon olabilir miydik diye ve nedense hep o gün tribünde isyan eden çocuğun şampiyon olabileceğimize olan inancını paylaşıyorken buluyorum kendimi.
