1253
yaşadığı sıkıntı gerçekten başka bir seviyeye çıktı. işim gereği günde onlarca, yüzlerce kişiyi görüyorum, konuştuklarını dinliyorum. yaşça benden büyüklerim de var. bu insanların kimi kiracı, kimi evli, kimi çocuk okutuyor, kiminin bebeği var. çaycı abladan sekreter kızlara kadar insanlar eldeki birikimle ne yapabilirim derdiyle coin'lere sarmış durumda. insanları bu noktada suçlayamıyorum; çünkü dolar bazlı kayıp her geçen gün büyüdükçe o sertlikte kazanç arama hırsı da insanın içinde büyüyor.
insanlar işine odaklanamıyor. insanlar mental olarak tükenmiş durumda. insanlar ne kendilerine, ne sevdiklerine salim bir kafayla vakit ayıramıyor. dolar alacaktık, altın alacaktık, ev alacaktık, arabayı iki yıl önce alacaktık, bilgisayarı geçen indirimde alacaktık, cep telefonunu bu yaz değiştirecektik diyip pişmanlık duymaktan yoruldu bu halk. sürekli olarak ekonomi sayfasını yenileyip yükseldi, düştü, faiz kararı açıklandı mı, erdoğan konuşma mı yapıyor, biri mi görevden alındı, gece yine noldu ya demekten yoruldular. böylesi bir süreç, iş hayatında da, eğitim hayatında da acı bir reçeteye yol açacaktır. insanlar ekonomik sıkıntılarla boğuşmaktan, döviz bazlı süreklilik kazanan fakirleşmeden başka bir şeye vakit ayıramaz hale geldi. kimisi araç alıp satayım derdinde, kimisi eşinin kına elbisesini letgo'dan satma derdinde.
sosyolojik tespitler yapabilecek konumda biri değilim; ancak uçurumdan aşağı yuvarlanarak giden bu toplum, ekonomi düzelse bile bu travmayı atlatabilecek mi emin değilim.
insanlar işine odaklanamıyor. insanlar mental olarak tükenmiş durumda. insanlar ne kendilerine, ne sevdiklerine salim bir kafayla vakit ayıramıyor. dolar alacaktık, altın alacaktık, ev alacaktık, arabayı iki yıl önce alacaktık, bilgisayarı geçen indirimde alacaktık, cep telefonunu bu yaz değiştirecektik diyip pişmanlık duymaktan yoruldu bu halk. sürekli olarak ekonomi sayfasını yenileyip yükseldi, düştü, faiz kararı açıklandı mı, erdoğan konuşma mı yapıyor, biri mi görevden alındı, gece yine noldu ya demekten yoruldular. böylesi bir süreç, iş hayatında da, eğitim hayatında da acı bir reçeteye yol açacaktır. insanlar ekonomik sıkıntılarla boğuşmaktan, döviz bazlı süreklilik kazanan fakirleşmeden başka bir şeye vakit ayıramaz hale geldi. kimisi araç alıp satayım derdinde, kimisi eşinin kına elbisesini letgo'dan satma derdinde.
sosyolojik tespitler yapabilecek konumda biri değilim; ancak uçurumdan aşağı yuvarlanarak giden bu toplum, ekonomi düzelse bile bu travmayı atlatabilecek mi emin değilim.
