1235
hayatım boyunca şu 3-5 ayda olduğu kadar canımın sıkıldığını hatırlamadığım, bütün bu can sıkıntılarımın sebebi ülkem.
bir gecede 3 merkez bankası yetkilisi görevden alındı, kur bir anda fırladı. şöyle bir baktım, dedim ki ben bir vatandaş olarak 70-80 yıllık yaşantımda bir ev bir araba sahibi olmak isterim. bu yıllarda 25-30 kere tatile gitsem yetinirim. ama bu kararla artık bunlar çok zor görünmeye başladı. içimde hala bir umut vardı...
sonra ekonominin gerçeklerine göre faizin yükseltilmesi gerekiyordu. piyasa da hatta bunu fiyatlayıp dolar bir nebze geriye çekilmişti. sonra yine birileri sırf siyasi kaygılar nedeniyle faizin düşürülmesini istedi ve bağımsız olması gereken kurumumuz bu isteği yerine getirdi. bir dakika içerisinde doların 30-40 kuruş arttığını canlı izledim. sonra yine yukarıdakileri düşündüm. nasıl olacaktı, ne yapacaktım da bunlara ömrüm boyunca erişecek ve sonrasında hayattan keyif almaya çalışacaktım. ne kadar mümkündü ? biraz daha kararmıştı. hatta ufacık bir aydınlık kalmıştı.
bugün dolar 10 lirayı gördü. 10 lira. 1 dolara karşılık 10 liramız. bir avrupalı ile benim aramda tam 10 katı fark oldu bugün. ben o avrupalı ile aynı şartlardaki evi almak için 10x birim daha fazla para harcamam gerekecek. bunun için de bilmem kaç kat daha fazla emek sarf etmem gerekecek. ben bir avrupa ülkesine gidemeyeceğim bu nedenle ama avrupalı ve hiçbir iş sahibi olmayan kişi rahatlıkla benim ülkeme gelip benim görmediğim sahillerde uzanıp benim kalamayacağım otellerde kalıp, benim ulaşacağım lüks seviyesine ulaşacak. bütün bunları düşündükçe daha da umutsuzluğa kapılıyorum. nasıl olacak bilemiyorum. ben, bu gençler hayallerini bırak en doğal ve olması gereken isteklerine ulaşmak için kaç senelerini heba edecekler ? bir devlet yönetiminin başarısının en önemli kıstası vatandaşlarını çağdaşlığa, dünya vatandaşı olmaya ne kadar yaklaştırabildiği ile alakalıdır bence. bugün baktığımızda bizimle dünya vatandaşlığı arasında tam 10x fark var. ve bu açılmaya devam edecek gibi duruyor. allah sonumuzu hayır eylesin.
bir gecede 3 merkez bankası yetkilisi görevden alındı, kur bir anda fırladı. şöyle bir baktım, dedim ki ben bir vatandaş olarak 70-80 yıllık yaşantımda bir ev bir araba sahibi olmak isterim. bu yıllarda 25-30 kere tatile gitsem yetinirim. ama bu kararla artık bunlar çok zor görünmeye başladı. içimde hala bir umut vardı...
sonra ekonominin gerçeklerine göre faizin yükseltilmesi gerekiyordu. piyasa da hatta bunu fiyatlayıp dolar bir nebze geriye çekilmişti. sonra yine birileri sırf siyasi kaygılar nedeniyle faizin düşürülmesini istedi ve bağımsız olması gereken kurumumuz bu isteği yerine getirdi. bir dakika içerisinde doların 30-40 kuruş arttığını canlı izledim. sonra yine yukarıdakileri düşündüm. nasıl olacaktı, ne yapacaktım da bunlara ömrüm boyunca erişecek ve sonrasında hayattan keyif almaya çalışacaktım. ne kadar mümkündü ? biraz daha kararmıştı. hatta ufacık bir aydınlık kalmıştı.
bugün dolar 10 lirayı gördü. 10 lira. 1 dolara karşılık 10 liramız. bir avrupalı ile benim aramda tam 10 katı fark oldu bugün. ben o avrupalı ile aynı şartlardaki evi almak için 10x birim daha fazla para harcamam gerekecek. bunun için de bilmem kaç kat daha fazla emek sarf etmem gerekecek. ben bir avrupa ülkesine gidemeyeceğim bu nedenle ama avrupalı ve hiçbir iş sahibi olmayan kişi rahatlıkla benim ülkeme gelip benim görmediğim sahillerde uzanıp benim kalamayacağım otellerde kalıp, benim ulaşacağım lüks seviyesine ulaşacak. bütün bunları düşündükçe daha da umutsuzluğa kapılıyorum. nasıl olacak bilemiyorum. ben, bu gençler hayallerini bırak en doğal ve olması gereken isteklerine ulaşmak için kaç senelerini heba edecekler ? bir devlet yönetiminin başarısının en önemli kıstası vatandaşlarını çağdaşlığa, dünya vatandaşı olmaya ne kadar yaklaştırabildiği ile alakalıdır bence. bugün baktığımızda bizimle dünya vatandaşlığı arasında tam 10x fark var. ve bu açılmaya devam edecek gibi duruyor. allah sonumuzu hayır eylesin.
