47
bir futbol oyunundan aldığım en büyük hazzı bana dün yaşatmıştır.
----------
sunderland ile başladığım yolculukta ilk sezon arsenal, chelsea ve liverpool'un ardından 4. oldum ve şampiyonlar liginde ön eleme oynamaya hak kazandım. tabi ki oyun tanrıları benim bu başarımı çekememiş olacaklar ki, karşıma direk ac milan'ı çıkardılar. bent'li, jones'lu kadrom tabi ki kuvvetliydi ancak karşımda ronaldinho, pirlo, pato gibi türünün tek örneği enfes adamlar vardı.
san siro'daki ilk maçta müthiş bir baskıyla oynayan italyanlara karşı süpriz bir kontra atak golüyle tokadı yapıştırdım. 80000 italyan'ın sessizliği görülmeye değerdi. bu gol sonrası deli gibi kapanarak ve hücumcu eksiltip ortasahaya cattermole'u alarak geriye yaslandım ve maçı 0-1 bitirdim.
ingiltere'de iş hiç de kolay olmayacaktı ancak bu kadar zorlancağımı da tahmin etmiyordum.
maç başladı. 4. dakikada italyanlar organize geldiler ve pirlo'nun yaklaşık 25 metreden önünü boşaltarak çektiği nefis şutla 0-1 öne geçtiler. seyircim yıkılmıştı. çünkü gol sonrasında da italyanlar askılı oynuyordu. dakikalar 44'ü gösterdiğinde ronaldinho frikikten attığı ölü yaprak vuruşu ile durumu 0-2 yaptı. artık herşey mucizelere kalmıştı.
2. yarıya richardson ve henderson değişiklikleri ile başladım. top yapmaya seyirci desteğini arkama almaya başladım. önce 65'de bent'in dönerek nefis vuruşu direkten döndü. bundan tam 3 dakika sonra ise nesta'nın büyük hatası sonucu kaleciyle karşı karşıya kaldım, o sırada geri dönen nesta sert bir müdahele yapınca seyircim ayağa kalktı. karar penaltıydı. bent 70. dakika da durumu 1-2 yapmıştı bile. sağlı sollu geliyordum artık. ışıkların stadyumunda müthiş bir uğultu vardı. bir gol şampiyonlar ligi demekti. 86. dakika'da malbranque sağdan aldı, çalımını attı, ceza sahasının sağ çizgisine kısa oynadı, bent çizgiye topla indi, kafasını kaldırdı ve aut çizgisine santimler kala arka direğe doğru ortasını yaptı. tam top kimseye deymeden auta gider mi diye bakarken jones geldi, kariyerinin en iyi kafasını kaleye gönderdi...
top ağlardaydı.
seyirci, ben, jones, hepimiz göz yaşlarına boğulduk. kalan 4-5 dakika 4-5 yıl gibi gelmiş ancak sonunda milan'ı yenmiş, şampiyonlar ligine çıkmıştık.
sunderland eski günlerine dönüyordu.
----------
----------
sunderland ile başladığım yolculukta ilk sezon arsenal, chelsea ve liverpool'un ardından 4. oldum ve şampiyonlar liginde ön eleme oynamaya hak kazandım. tabi ki oyun tanrıları benim bu başarımı çekememiş olacaklar ki, karşıma direk ac milan'ı çıkardılar. bent'li, jones'lu kadrom tabi ki kuvvetliydi ancak karşımda ronaldinho, pirlo, pato gibi türünün tek örneği enfes adamlar vardı.
san siro'daki ilk maçta müthiş bir baskıyla oynayan italyanlara karşı süpriz bir kontra atak golüyle tokadı yapıştırdım. 80000 italyan'ın sessizliği görülmeye değerdi. bu gol sonrası deli gibi kapanarak ve hücumcu eksiltip ortasahaya cattermole'u alarak geriye yaslandım ve maçı 0-1 bitirdim.
ingiltere'de iş hiç de kolay olmayacaktı ancak bu kadar zorlancağımı da tahmin etmiyordum.
maç başladı. 4. dakikada italyanlar organize geldiler ve pirlo'nun yaklaşık 25 metreden önünü boşaltarak çektiği nefis şutla 0-1 öne geçtiler. seyircim yıkılmıştı. çünkü gol sonrasında da italyanlar askılı oynuyordu. dakikalar 44'ü gösterdiğinde ronaldinho frikikten attığı ölü yaprak vuruşu ile durumu 0-2 yaptı. artık herşey mucizelere kalmıştı.
2. yarıya richardson ve henderson değişiklikleri ile başladım. top yapmaya seyirci desteğini arkama almaya başladım. önce 65'de bent'in dönerek nefis vuruşu direkten döndü. bundan tam 3 dakika sonra ise nesta'nın büyük hatası sonucu kaleciyle karşı karşıya kaldım, o sırada geri dönen nesta sert bir müdahele yapınca seyircim ayağa kalktı. karar penaltıydı. bent 70. dakika da durumu 1-2 yapmıştı bile. sağlı sollu geliyordum artık. ışıkların stadyumunda müthiş bir uğultu vardı. bir gol şampiyonlar ligi demekti. 86. dakika'da malbranque sağdan aldı, çalımını attı, ceza sahasının sağ çizgisine kısa oynadı, bent çizgiye topla indi, kafasını kaldırdı ve aut çizgisine santimler kala arka direğe doğru ortasını yaptı. tam top kimseye deymeden auta gider mi diye bakarken jones geldi, kariyerinin en iyi kafasını kaleye gönderdi...
top ağlardaydı.
seyirci, ben, jones, hepimiz göz yaşlarına boğulduk. kalan 4-5 dakika 4-5 yıl gibi gelmiş ancak sonunda milan'ı yenmiş, şampiyonlar ligine çıkmıştık.
sunderland eski günlerine dönüyordu.
----------
