102
bugün maçı tek başıma izlediğim tribün.
beşiktaşlı ve fenerbahçeli çok kız arkadaşım var. iki grupta numaralı veya loca olmadıkça tek başlarına maça gidemiyor. gidecek birini bulamadıkları için kombineleri ellerinde evde oturdukları çok olmuştur. oysa tek başına maça giden erkek konuşma konusu bile olmayacak kadar doğal bir şeydir. ne var yani gidiyorsun işte.. ama kadınlar için bu kadar kolay değil. ne yazık ki.
ben bugün tek başıma maça gittim. daha doğrusu geç kaldığım için içerde buluşmam gereken arkadaşlarımla bas bas telefonda konuşup birbirimizi lokalize etmeye çalışırken maçı kaçırdığımı farkettim, arada buluşuruz dedim. tek başıma merdivende duruyorum. kırmızı forma, sabri dönmüş, tribünler ne kadar da dolu falan derken, dikkatim sahada zaten kendimi düşünmüyorum o sırada. ama normalde bağıran biri olmama rağmen çok dikkat çekmemek için tezahürata da katılmıyorum. eski açıkta kadın başına duruyorsun sonuçta. kağıt üzerinde çekici bir şey değil. tribün bilmeyen için korkutucu bile olabilir. işin kötüsü normalde mutlaka olmasına rağmen görünürde başka kadın da yok. gider ayak farkettim ki kimsenin umurunda değil. orada başıma bir şey gelmez.
bağırmaya, zıplamaya başladım. golde kendi küçük gol sevincimi yaşadım. herkes zıplarken durdum ki yerin sarsılmasını hissedebileyim. arada koltuklardan birine geçmemi önerdiler. geçtim. arkadaşlarımın yanına gitmek hiç çekici gelmedi.
kadın olmayanlar orada tek başıma 90 dakika durmanın, durabilmenin sevincini anlayamaz. paranoyak yetiştirilmeyen, hayatında morga girmemiş, 24 saat crime dizileri izlemeyen kadınlar da anlayamaz. ama yaşadığım şehirde, oturduğum sokakta 90 dakika ayakta duramam rahat rahat. benden başka takımının stadına gidip durabilen de yok. bugün tek başına herhangi bir yerde durmanın konuşma konusu bile olmayacak kadar doğal olduğu bir an yaşadım. bu başka bir şey. başka bir olay.
eski açık benim için hep çok güzeldi. bugün daha da güzelleşti. 3 gün önce sinirden titreyerek oturduğum koltukta bugün 4 gole gülerken oturdum. her duygunun en aşırısını orada yaşadım. hakkımda söylenen ve beni en çok mutlu eden söz, inönü deplasmanında arkadan biri bana tutunmaya kalkıp sonra kadın olduğumu farkedip elini çekince, yanındaki adamın "eski açık kızları onlar bir şey olmaz" demesiydi.
eski açıktan ayrılmak en zor ayrılıklarımdan biri olacak.
beşiktaşlı ve fenerbahçeli çok kız arkadaşım var. iki grupta numaralı veya loca olmadıkça tek başlarına maça gidemiyor. gidecek birini bulamadıkları için kombineleri ellerinde evde oturdukları çok olmuştur. oysa tek başına maça giden erkek konuşma konusu bile olmayacak kadar doğal bir şeydir. ne var yani gidiyorsun işte.. ama kadınlar için bu kadar kolay değil. ne yazık ki.
ben bugün tek başıma maça gittim. daha doğrusu geç kaldığım için içerde buluşmam gereken arkadaşlarımla bas bas telefonda konuşup birbirimizi lokalize etmeye çalışırken maçı kaçırdığımı farkettim, arada buluşuruz dedim. tek başıma merdivende duruyorum. kırmızı forma, sabri dönmüş, tribünler ne kadar da dolu falan derken, dikkatim sahada zaten kendimi düşünmüyorum o sırada. ama normalde bağıran biri olmama rağmen çok dikkat çekmemek için tezahürata da katılmıyorum. eski açıkta kadın başına duruyorsun sonuçta. kağıt üzerinde çekici bir şey değil. tribün bilmeyen için korkutucu bile olabilir. işin kötüsü normalde mutlaka olmasına rağmen görünürde başka kadın da yok. gider ayak farkettim ki kimsenin umurunda değil. orada başıma bir şey gelmez.
bağırmaya, zıplamaya başladım. golde kendi küçük gol sevincimi yaşadım. herkes zıplarken durdum ki yerin sarsılmasını hissedebileyim. arada koltuklardan birine geçmemi önerdiler. geçtim. arkadaşlarımın yanına gitmek hiç çekici gelmedi.
kadın olmayanlar orada tek başıma 90 dakika durmanın, durabilmenin sevincini anlayamaz. paranoyak yetiştirilmeyen, hayatında morga girmemiş, 24 saat crime dizileri izlemeyen kadınlar da anlayamaz. ama yaşadığım şehirde, oturduğum sokakta 90 dakika ayakta duramam rahat rahat. benden başka takımının stadına gidip durabilen de yok. bugün tek başına herhangi bir yerde durmanın konuşma konusu bile olmayacak kadar doğal olduğu bir an yaşadım. bu başka bir şey. başka bir olay.
eski açık benim için hep çok güzeldi. bugün daha da güzelleşti. 3 gün önce sinirden titreyerek oturduğum koltukta bugün 4 gole gülerken oturdum. her duygunun en aşırısını orada yaşadım. hakkımda söylenen ve beni en çok mutlu eden söz, inönü deplasmanında arkadan biri bana tutunmaya kalkıp sonra kadın olduğumu farkedip elini çekince, yanındaki adamın "eski açık kızları onlar bir şey olmaz" demesiydi.
eski açıktan ayrılmak en zor ayrılıklarımdan biri olacak.
