726
benim için galatasaray’ın en özel maçıdır. 8 puan geriye düştüğümüz sezonda, fatih terim’in efsanevi aforizması* ile dönen şampiyonluğun ilanıdır. ilk yarı 1-0 geri düşsek de statta herkes şampiyonluğun geleceğine emindi. feghouli’nin efsanevi rövaşata golüyle eşitliği yakaladık. daha sonra belhanda’nın golü diagne’nin el yapması, onyekuru’nun golü de ofsayt yüzünden iptal edildi. yanlış hatırlamıyorsam dakika 64’te onyekuru tekrar yazdı. bu sefer goldü, 3 atıp 1 alsak da goldü. şampiyonluk gelmişti. politikaya, oynanan kirli oyunlara, kötülüklere karşı gelen bir şampiyonluğun şarkısıydı bu maç.
