1925
yüz ifadesi, hali tavrı marcao ile olan olayı tam anlamıyla içine sindiremediğini, kendine yediremediğini gösteriyor. bunu çok garip karşılamıyorum. beni de gençliğimde benden cüsse olarak iki katım bir adam sırf kız mevzusu yüzünden dövmeye kalkışmıştı. üstelik gafil avlamak için arkamdan saldırma puştluğunu yaparak. adama karşı şansım sıfırdı da arkadaşlar araya girdi. ancak tek bir fiske yemeyip sadece yere düşmem bile o kadar koymuştu ki içim içimi kemirmişti. seneler sonra olayın saçma sapan bir olay olduğunu anlayıp takılmamam gerektiğini öğrendim. üstelik etrafımda kimse de bana bu konuda gaz da vermiyordu. tamamen kendimle baş başa iken atlamadığım bir konu idi.
kerem de benzer bir durum yaşıyor gibi hissediyorum halinden. insanların önünde küçük dürüldüğünü ve hep bununla hatırlanacağını düşünüyor büyük ihtimalle. hatta dayak yiyen taraf olarak sürekli lanse edildiği için de ezik büzük bir erkek gibi göründüğünü de bilinç altında hissediyordur. biliyorsunuz toplumumuzda erkek asar keser, hiç yere düşmez, hiç dayak yemez aksine vurdu mu inletir. bu şekilde büyüdüğümüz için çoğumuz bu tarz bir olayı hazmetmek güçleşir.
kerem daha olgun kalıp, kendi ile baş başa kaldığında bu olayın saçmalığını anlayabilir. ancak şu yaşına kadar gördüğü, yaşadığı, öğretilenler buna büyük ihtimalle engel oluyor. üstüne çevresel etkenlerin (ailesi, menajeri, rakip taraftarlar, bizim taraftarlarımız) de eklenmesi ile kendisi için bir düğüm haline geliyor olabilir. şu an yapılabilecek şey kerem'in bu hallerini görmemek. çünkü bizler ona böyle davrandıkça sürekli bu olayı ona hatırlatacağız ve kendi içinde düşündüğü ben ezildim mi, dayak mı yedim, küçük mü düştüm düşüncelerini sürekli hatırlatacağız ona. bırakalım çocuk sinirini, üzüntüsünü takıma zarar vermeden yaşasın. zamanla olgunlaşır ve normale döner. belki marcao'yu samimi bir şekilde hiç affetmez ancak aynı takımda oynamanın gerektirdiklerinin farkında olarak yoluna devam eder. olayı bu kadar kaşımamıza gerek yok.
kerem de benzer bir durum yaşıyor gibi hissediyorum halinden. insanların önünde küçük dürüldüğünü ve hep bununla hatırlanacağını düşünüyor büyük ihtimalle. hatta dayak yiyen taraf olarak sürekli lanse edildiği için de ezik büzük bir erkek gibi göründüğünü de bilinç altında hissediyordur. biliyorsunuz toplumumuzda erkek asar keser, hiç yere düşmez, hiç dayak yemez aksine vurdu mu inletir. bu şekilde büyüdüğümüz için çoğumuz bu tarz bir olayı hazmetmek güçleşir.
kerem daha olgun kalıp, kendi ile baş başa kaldığında bu olayın saçmalığını anlayabilir. ancak şu yaşına kadar gördüğü, yaşadığı, öğretilenler buna büyük ihtimalle engel oluyor. üstüne çevresel etkenlerin (ailesi, menajeri, rakip taraftarlar, bizim taraftarlarımız) de eklenmesi ile kendisi için bir düğüm haline geliyor olabilir. şu an yapılabilecek şey kerem'in bu hallerini görmemek. çünkü bizler ona böyle davrandıkça sürekli bu olayı ona hatırlatacağız ve kendi içinde düşündüğü ben ezildim mi, dayak mı yedim, küçük mü düştüm düşüncelerini sürekli hatırlatacağız ona. bırakalım çocuk sinirini, üzüntüsünü takıma zarar vermeden yaşasın. zamanla olgunlaşır ve normale döner. belki marcao'yu samimi bir şekilde hiç affetmez ancak aynı takımda oynamanın gerektirdiklerinin farkında olarak yoluna devam eder. olayı bu kadar kaşımamıza gerek yok.
