73
20 yıldır rahmetli özhan canaydın dışında kim oturursa otursun servetinin katlanmasını sağlamıştır. galatasaray'ın borçları ise bu esnada katlanarak artmıştır. hatta özhan başkanın serveti azalırken de katlanarak artmıştır. ben 31 yaşındayım. bu makama her zaman saygı duydum, ancak oturanların hiç birine karşı en ufak bir aidiyet hissetmedim. çok uzun yıllar da biat edeceğim bir başkan profilinin bu makama oturacağını düşünmüyorum. muhtemelen biat edeceğim futbol donanımına sahip bir başkanımız olduğunda ben biat edecek yaşları geçmiş olurum.
bazı taraftarlarımızın anlamadığı ya da anlamak istemediği bir şey var. bu koltukta oturan adamların zamanında televizyonlar siyah beyazdı. haliyle onların zamanındaki bir mühendisin bizim zamanımızdaki bir mühendisin %10 u kadar bile futbol ile ilgilenme imkanları yoktu. iş adamlarının hiç yoktu. cumhuriyet kurulalı daha 50 yıl bile olmadığı için dededen zengin kavramı çok az kişi için geçerliydi. konu konuyu açıyor. futbol ve futbola ulaşma konusunu daha da açmak lazım. ben mesela facebook profili açtığımda facebook sitesinin türkçe seçeneği yoktu, ilk açanlardandım. ancak son 4-5 yıl içinde çıkan uygulamaların clubhouse dahil hepsine uzağım. çünkü insan bir yaştan sonra kendisini kapatmaya başlıyor. işte futbol globalleşmeye başladığında bu başkan ağabeylerin çoğu kendisini çoktan kapatmışlardı. o yüzden imkan bulup 5 dk futbol konuşmaya kalksanız saçmaladıklarını fark edersiniz. mesela ünal aysal'ı bülent tulun yüzünden pek sevmezdim. bülent tulun'u seven alaylı bir taraftar olduğunu da zannetmiyorum. ama aysal dürüsttü. futboldan da futbolcudan da anlamam demişti direkt. sözün özü renkli televizyonlardan 3-4 farklı lig takip etmiş, bazı futbolcuları yürüyüşlerinden, bazı futbolcuları koşu stilinden tanıyacak kadar futbolla haşır neşir olmuş 80-90 kuşağına başkanlık sırası gelene kadar bu mevkiye oturan kişiler futboldan uzak insanlar olacak. ve ben konu her futbol olduğunda kendilerinden yana değil futboldan yana tavır alacağım. çünkü liyakat bunu gerektirir.
bazı taraftarlarımızın anlamadığı ya da anlamak istemediği bir şey var. bu koltukta oturan adamların zamanında televizyonlar siyah beyazdı. haliyle onların zamanındaki bir mühendisin bizim zamanımızdaki bir mühendisin %10 u kadar bile futbol ile ilgilenme imkanları yoktu. iş adamlarının hiç yoktu. cumhuriyet kurulalı daha 50 yıl bile olmadığı için dededen zengin kavramı çok az kişi için geçerliydi. konu konuyu açıyor. futbol ve futbola ulaşma konusunu daha da açmak lazım. ben mesela facebook profili açtığımda facebook sitesinin türkçe seçeneği yoktu, ilk açanlardandım. ancak son 4-5 yıl içinde çıkan uygulamaların clubhouse dahil hepsine uzağım. çünkü insan bir yaştan sonra kendisini kapatmaya başlıyor. işte futbol globalleşmeye başladığında bu başkan ağabeylerin çoğu kendisini çoktan kapatmışlardı. o yüzden imkan bulup 5 dk futbol konuşmaya kalksanız saçmaladıklarını fark edersiniz. mesela ünal aysal'ı bülent tulun yüzünden pek sevmezdim. bülent tulun'u seven alaylı bir taraftar olduğunu da zannetmiyorum. ama aysal dürüsttü. futboldan da futbolcudan da anlamam demişti direkt. sözün özü renkli televizyonlardan 3-4 farklı lig takip etmiş, bazı futbolcuları yürüyüşlerinden, bazı futbolcuları koşu stilinden tanıyacak kadar futbolla haşır neşir olmuş 80-90 kuşağına başkanlık sırası gelene kadar bu mevkiye oturan kişiler futboldan uzak insanlar olacak. ve ben konu her futbol olduğunda kendilerinden yana değil futboldan yana tavır alacağım. çünkü liyakat bunu gerektirir.
