722
maçın ilk yarısında plan dahilinde mi bilmiyorum ama fazlasıyla gergindik ve geri de düştük. maçtan önce kazanacağımızdan emindim, geri düşünce ve daha da gerginleşince takım endişeye kapıldım. yine de devre arasında yapılarak takımı sakinliğe taşıyacak hamle açık netti: selçuk inan. benim zerre sevmediğim, fiziken futbolu çoktan bırakmış olan o selçuk'u bir maçta arayacağımızı hiç düşünmezdim. ancak ilk yarıda takımın halini gördükten sonra bu şampiyonluk maçı için teknik taktikten öte (zira sezon boyunca bu anlamda katkısı olmazken zarar verdiği tartışılabilir) akıl, sakinlik ve tecrübeyle selçuk'un döndürebileceğini düşünmüştüm. muhtemelen çoğu taraftar da devre arasında bu şekilde düşünmüştür. o zamanki fatih terim de daha üçüncü dönemindeki kadar olmasa da bugünkenden çok daha genel mantığa uygun hamleler yapardı ve yaptı da. ikinci yarının başında gelen gol ile beraberliği sağladıktan sonra da müthiş tempomuzla sadece sonuncusu sayılan art arda goller attık pozisyonlar bulduk. son dakikalar biraz ağırdan geçti bizim için ama galibiyetle tamamlamayı başararak pek de iyi oynamadığımız sezonda taraftarın büyük etkisiyle şampiyon olduk.
