294
futbolu şımarık çocukların konsol oyunlarına çevirecek oluşumdu. şimdilik gerçekleşmeme ihtimaline çok sevindim. çünkü futbol, milyar eurolar kazanan para babalarının oluşturacağı sözde kaliteli oyundan çok daha fazlası. futbolu besleyen dinamik, manchester city ile liverpool arasındaki suni rekabet değil, leicester city'nin onların arasından sıyrılıp şampiyon olma ihtimali. ya da everton taraftarlarının bir gün liverpool taraftarıyla tekrar dalga geçebilme özlemi. evet, futbol kaliteli zeminlerde, bolca ışıklandırılmış lüks stadyumlarda da güzel, ancak bizi bu spora aşık eden gerçek, çamur gibi zeminlerde kora kor mücadele, yağmur altında avazın çıktığı kadar bagırdığın marş, tuttuğun takımın terinin son damlasına kadar sahaya koymasını istediğin yürek.
eğer bu lig gerçekleşseydi, kaybettiği maç sonrası sahada ağlayan futbolcular değil, "olsun haftaya tekrar deneriz" diye düşünen zenginleri görmeye başlayacaktık. televizyon karşısında izlediğimiz şey, kontrolü başkalarında olan çok gerçekçi bir futbol konsol oyunundan farklı olmayacaktı. dünyanın en gerçekçi konsol oyunundan gerçek futbolu ayıran şey, oyunun ruhu. bu ruhu canlı tutan şey de taraftarlardaki tutku, galatasaray için, bir kez daha real madrid'le eşleşip bir kez daha ali sami yen'in çimlerinde o milyonluk bebeklerin ayaklarını titretecek bir oyun ortaya koyma hayali mesela. ya da fenerbahçe'yi bir kez daha deplasmanda yenebilmek için bir sene o maç gününün gelmesini beklemek bu ruh.
sen bir sene içinde 10-15 kez liverpool'la, manchester'la, madrid'le maç yaparsan, o maçların ne hikayesi kalır ne de heyecanı. 5 sene sonra fikstüre bakarsın, bu hafta da şununla oynuyormuşuz der geçersin, şampiyonlar ligi'nde olduğu gibi, fikstür açıklandığı anda aylarca beklediğin o maçın heyecanını özlersin, futbolun ruhunu kaybedersin.
şımarık çocuk demiştim ya, istediği her şey her zaman olsun isteyen, olduğunda da 1 ay sonra yüzüne bakmayan çocuklardan bahsediyorum. günlük heyecanlarınız gerçek olacak diye, birileri milyar dolar kazanacak diye, elimizden futbolu, rekabeti, hayallerimizi almayın, bu oluşumu desteklemeyin.
eğer bu lig gerçekleşseydi, kaybettiği maç sonrası sahada ağlayan futbolcular değil, "olsun haftaya tekrar deneriz" diye düşünen zenginleri görmeye başlayacaktık. televizyon karşısında izlediğimiz şey, kontrolü başkalarında olan çok gerçekçi bir futbol konsol oyunundan farklı olmayacaktı. dünyanın en gerçekçi konsol oyunundan gerçek futbolu ayıran şey, oyunun ruhu. bu ruhu canlı tutan şey de taraftarlardaki tutku, galatasaray için, bir kez daha real madrid'le eşleşip bir kez daha ali sami yen'in çimlerinde o milyonluk bebeklerin ayaklarını titretecek bir oyun ortaya koyma hayali mesela. ya da fenerbahçe'yi bir kez daha deplasmanda yenebilmek için bir sene o maç gününün gelmesini beklemek bu ruh.
sen bir sene içinde 10-15 kez liverpool'la, manchester'la, madrid'le maç yaparsan, o maçların ne hikayesi kalır ne de heyecanı. 5 sene sonra fikstüre bakarsın, bu hafta da şununla oynuyormuşuz der geçersin, şampiyonlar ligi'nde olduğu gibi, fikstür açıklandığı anda aylarca beklediğin o maçın heyecanını özlersin, futbolun ruhunu kaybedersin.
şımarık çocuk demiştim ya, istediği her şey her zaman olsun isteyen, olduğunda da 1 ay sonra yüzüne bakmayan çocuklardan bahsediyorum. günlük heyecanlarınız gerçek olacak diye, birileri milyar dolar kazanacak diye, elimizden futbolu, rekabeti, hayallerimizi almayın, bu oluşumu desteklemeyin.
