548
yine, yeniden, daha yüksek sesle!
milli arayı fırsat bilen bokludere’nin haşereleri spor gündemini deli zırvalarıyla meşgul etmeyi başardı. ve en nihayetinde -mecburen- bize de bu bok sıçradı. aylardır bekledikleri fırsat ellerine geçince hemen sözde hodri meydan dediler. maksat tartışmak, doğruları bulmak falan değil. gaza gelen ya da amacın bu olduğunu düşünen saflıktaki taraftarlarımız hariç herkes biliyor bunu. amaç, galatasaray spor kulübü’nü konunun bir tarafı yapıp daha yüksek sesle konuşulmasını sağlamak. olayın “post-truth” altyapısı 1-2 sezondur yapılıyor ve nedense şampiyonluktan ümitlerini yüksek oranda kestikleri sezonun son düzlüğünde ve fenerbahçe kongresi öncesi zırva söylemler zirve yapıyor. bu suni gündemle şımarık, iş bilmez, ayrıştırıcı ve kutuplaştırıcı yalı çocuğu hem galatasaray’ın gündemini değiştirip hedeften saptıracak, kongreye galatasaray şampiyonluğunun ağırlığı altında büzülerek gitmeyecek, hem de saydırabilirse geçmişten kupa devşirip sanki emeğiyle şampiyon olmuş gibi muzaffer bir edayla, çığlıklar altında sırıta sırıta kongreye gelecek.
halihazırda oynanmamış 10 maçımız var. her şeye ve herkese rağmen şampiyonluk yolunda en çekinilen rakibiz. yol kazaları ümitlerimizi kırsa da haşeratın mide bulandırıcı hareketleri bizi hipnotize etmemeli. oyuna geliyoruz, gelmeyelim. yarın ligin son düzlüğüne girmeden en önemli viraja gireceğiz. bunların suni gündemini bırakıp şampiyonluğumuza odaklanalım. başlıkların %80’i bunların zırvalarıyla alakalı. saha içine dönelim, sezon sonunda çıkartıp masaya vurduğumuzda*, ankara demir’in ayağına gidecek kadar küçülenlerin bir haşere gibi nasıl ezildiğini keyifle izleyelim.
peşin peşin ekleme: “konsantrasyon diyeceğim ama takımın durumu ortada”, “işte hoca da biraz konsantrasyona önem verse .s .s”, “üzülerek söylüyorum biz ne yapsak fayda etmez, şampiyonluktan ümidim yok.” gibi yorumlarda bulunacak arkadaşlar; birincisi bahsettiğim durumun takımımızla, kulübümüzle alakası yok, adamların dümen suyunda direksiyon sallamak yerine kendi yolumuza bakmalıyız. ikincisi, farz edelim takım kepaze, hoca rezil, yöneticiler gafil, kulüp zelil, bunları defaatle tekrar etmenin kime, ne faydası var? son bir gayretle, son düzlükte, el birliğiyle, sonu hüsran olsa bile, şampiyonluğa inanmanın, hedefe odaklanmanın kime ne zararı var?
ya allah bismillah, konsantrasyon!
milli arayı fırsat bilen bokludere’nin haşereleri spor gündemini deli zırvalarıyla meşgul etmeyi başardı. ve en nihayetinde -mecburen- bize de bu bok sıçradı. aylardır bekledikleri fırsat ellerine geçince hemen sözde hodri meydan dediler. maksat tartışmak, doğruları bulmak falan değil. gaza gelen ya da amacın bu olduğunu düşünen saflıktaki taraftarlarımız hariç herkes biliyor bunu. amaç, galatasaray spor kulübü’nü konunun bir tarafı yapıp daha yüksek sesle konuşulmasını sağlamak. olayın “post-truth” altyapısı 1-2 sezondur yapılıyor ve nedense şampiyonluktan ümitlerini yüksek oranda kestikleri sezonun son düzlüğünde ve fenerbahçe kongresi öncesi zırva söylemler zirve yapıyor. bu suni gündemle şımarık, iş bilmez, ayrıştırıcı ve kutuplaştırıcı yalı çocuğu hem galatasaray’ın gündemini değiştirip hedeften saptıracak, kongreye galatasaray şampiyonluğunun ağırlığı altında büzülerek gitmeyecek, hem de saydırabilirse geçmişten kupa devşirip sanki emeğiyle şampiyon olmuş gibi muzaffer bir edayla, çığlıklar altında sırıta sırıta kongreye gelecek.
halihazırda oynanmamış 10 maçımız var. her şeye ve herkese rağmen şampiyonluk yolunda en çekinilen rakibiz. yol kazaları ümitlerimizi kırsa da haşeratın mide bulandırıcı hareketleri bizi hipnotize etmemeli. oyuna geliyoruz, gelmeyelim. yarın ligin son düzlüğüne girmeden en önemli viraja gireceğiz. bunların suni gündemini bırakıp şampiyonluğumuza odaklanalım. başlıkların %80’i bunların zırvalarıyla alakalı. saha içine dönelim, sezon sonunda çıkartıp masaya vurduğumuzda*, ankara demir’in ayağına gidecek kadar küçülenlerin bir haşere gibi nasıl ezildiğini keyifle izleyelim.
peşin peşin ekleme: “konsantrasyon diyeceğim ama takımın durumu ortada”, “işte hoca da biraz konsantrasyona önem verse .s .s”, “üzülerek söylüyorum biz ne yapsak fayda etmez, şampiyonluktan ümidim yok.” gibi yorumlarda bulunacak arkadaşlar; birincisi bahsettiğim durumun takımımızla, kulübümüzle alakası yok, adamların dümen suyunda direksiyon sallamak yerine kendi yolumuza bakmalıyız. ikincisi, farz edelim takım kepaze, hoca rezil, yöneticiler gafil, kulüp zelil, bunları defaatle tekrar etmenin kime, ne faydası var? son bir gayretle, son düzlükte, el birliğiyle, sonu hüsran olsa bile, şampiyonluğa inanmanın, hedefe odaklanmanın kime ne zararı var?
ya allah bismillah, konsantrasyon!
