oğulcan çağlayan

irfancan kahveci'nin düğününe gitmişse iyikide gitmiştir. bunca yıllık arkadaşlar. birkaç yıl sonra bir bakmışsın yine aynı takımda(bayern de olur, sakaryaspor da. allah bilir) buluşmuşlar. günlük kavgalar birgün gelir unutulur. düğündür, cenazedir bunlar hayatta bir kez olur. o ilk attığı goldeki çocuksu masumiyeti koruduğu sürece kardeşimdir. atatürk'ün dediği gibi "vatanını en çok seven görevini en iyi yapandır" takımını en çok sevende rakibe gitti diye arkadaşını takipten çıkan, rakibe laf sokan, rakip tribüne hareket çeken değil işini hakkıyla yapandır. mesela melo'yu çok çok severim, sebebi rakipleri çıldırtmasından önce derbilerdeki liderlik vasfı, karakter ortaya koymasıdır. benim gibi sıradan taraftarların o yenilgide üzüntüden uyku uyumadığını biliyor, ona göre oynuyor.
oğulcan'a feci halde ihtiyacımız var. hem kanat performansına/ortalarına, hem hava toplarındaki etkinliğine, hem golcülüğüne, hem enerjisine, hem de takım savunmasına verdiği katkıya.