4
dünyaya ingilizlerin de yenilebileceğini gösteren, churchill’i tarih sahnesinden 20 yıl uzakta bırakan, mustafa kemal atatürk’ün adını tüm yurda öğreten destansı olay.
falih rıfkı atay’ın çankaya kitabında o meşhur süngü olayı şöyle anlatılmakta:
düşman çıkarmasını haber alan mustafa kemal, conkbayırı yönünde yürüyen düşmana karşı ordudan emir almayı beklemeden kuvvetlerini harekete geçirdi. birliklerine kendisi yol bularak kocaçimen tepesine vardı. askerlerine orada kısa bir dinlenme vererek, atla gidilemediği için yanındakilerle yaya olarak conkbayırına geldi. orada cephaneleri bittiği için çekilen ve düşmanca kovalanan bir gözetme bölüğüne rastladı: “niçin kaçıyorsunuz”dedim.
-efendim düşman...
-nerede düşman?
-işte... diye 261 rakımlı tepeyi gösterdiler.
gerçekten de düşmanın bir avcı hattı 261 rakımlı tepeye yakşaşmış serbestçe ilerliyordu. şimdi durumu düşünün. askerlerimi dinlenmeleri için bırakmışım... düşman da bu tepeye gelmiş... düşman bana benim askerlerimden daha yakın. düşman bulunduğum yere gelse kuvvetlerim pek kötü duruma düşecek. o zaman mantıkla mıdır, yoksa bir iç güdü ile mi, bilmiyorum, kaçan erlere:
-düşmandan kaçılmaz, dedim.
-cephanemiz kalmadı, dediler.
-cephanemiz yoksa süngümüz var, dedim.
ve bağırarak:
-süngü tak, dedim. yere yatırdım. aynı zamanda conkbayırı’na doğru ilerleyen piyade alayı cebel bataryasının erlerini marş marşla benim bulunduğum yere gelmeleri için yanımdaki emir subayını geriye saldırdım. erler yere yatınca düşman da yere yattı. kazandığımız an, bu an’dır.”
eski harp akademisi komutanı orgenaral ali fuad erden der ki: “ çanmakkale’de en buhranlı anda, en lüzumlu adam bulundu. harbin seyrini çeldi. ingiliz bahriye nazırı churchill onun için ‘kaderin adamı’, demişti.”
falih rıfkı atay’ın çankaya kitabında o meşhur süngü olayı şöyle anlatılmakta:
düşman çıkarmasını haber alan mustafa kemal, conkbayırı yönünde yürüyen düşmana karşı ordudan emir almayı beklemeden kuvvetlerini harekete geçirdi. birliklerine kendisi yol bularak kocaçimen tepesine vardı. askerlerine orada kısa bir dinlenme vererek, atla gidilemediği için yanındakilerle yaya olarak conkbayırına geldi. orada cephaneleri bittiği için çekilen ve düşmanca kovalanan bir gözetme bölüğüne rastladı: “niçin kaçıyorsunuz”dedim.
-efendim düşman...
-nerede düşman?
-işte... diye 261 rakımlı tepeyi gösterdiler.
gerçekten de düşmanın bir avcı hattı 261 rakımlı tepeye yakşaşmış serbestçe ilerliyordu. şimdi durumu düşünün. askerlerimi dinlenmeleri için bırakmışım... düşman da bu tepeye gelmiş... düşman bana benim askerlerimden daha yakın. düşman bulunduğum yere gelse kuvvetlerim pek kötü duruma düşecek. o zaman mantıkla mıdır, yoksa bir iç güdü ile mi, bilmiyorum, kaçan erlere:
-düşmandan kaçılmaz, dedim.
-cephanemiz kalmadı, dediler.
-cephanemiz yoksa süngümüz var, dedim.
ve bağırarak:
-süngü tak, dedim. yere yatırdım. aynı zamanda conkbayırı’na doğru ilerleyen piyade alayı cebel bataryasının erlerini marş marşla benim bulunduğum yere gelmeleri için yanımdaki emir subayını geriye saldırdım. erler yere yatınca düşman da yere yattı. kazandığımız an, bu an’dır.”
eski harp akademisi komutanı orgenaral ali fuad erden der ki: “ çanmakkale’de en buhranlı anda, en lüzumlu adam bulundu. harbin seyrini çeldi. ingiliz bahriye nazırı churchill onun için ‘kaderin adamı’, demişti.”
