343
3 mart 2021 ankaragücü galatasaray maçı sonrasında sözlük ve benimsediğim otoritelerle aynı hali, maalesef, paylaşamadığım durum.
maçı izlerken genellikle telefonu bir yerlere atarım ve aralarda mümkün olduğunca telefona bakmamaya gayret ederim. dolayısıyla, maç boyu kendi kendime, doğrusuyla yanlışıyla, pozisyonları yorumlarım. genellikle de sözlük ve benimsediğim/güvendiğim diğer kaynaklarla aynı hissiyatı ve görüşleri paylaşıyor olurum. ama bu durum bu maç sonrasında böyle gerçekleşmedi.
kendimi çoğu zaman iyi empati yapan birisi olarak bilirim. maç sırasında pozisyonları aynısı bize/başkasına olsa diye yorumlar ve bir öznel yargıya varırım. bu maçtaki kararlarda hep fenerbahçe ve diğer takımları gözümün önüne getirerek ‘hakem doğru karar veriyor.’ diye düşündüm. sonucunda ise hakeme sinirlenmek, tepki göstermek yerine sonuca üzüldüğümle kaldım.
şimdi ise kaybedilen maç sonrası sözlüğün halini gördükçe kendime kızmaya başladım. türlü oyunların döndüğü bu ligde maalesef artık empati bile yapamayacak hale geldim. vardığım sonuçlardan bir diğeri ise; her ne kadar galatasarayım bize çoğu zaman mutluluk getirse de bu düzen bu kokuşmuşluk bizden gerçek üzüntü gibi, gerçek sinirlilik hali gibi, gerçekten kendini karşındakinin yerine koymak gibi temel değerlerimizi de alıp götürüyor. umarım birileri bu kirli düzene artık çomak sokar ve şeytanın bacağını kırar.
maçı izlerken genellikle telefonu bir yerlere atarım ve aralarda mümkün olduğunca telefona bakmamaya gayret ederim. dolayısıyla, maç boyu kendi kendime, doğrusuyla yanlışıyla, pozisyonları yorumlarım. genellikle de sözlük ve benimsediğim/güvendiğim diğer kaynaklarla aynı hissiyatı ve görüşleri paylaşıyor olurum. ama bu durum bu maç sonrasında böyle gerçekleşmedi.
kendimi çoğu zaman iyi empati yapan birisi olarak bilirim. maç sırasında pozisyonları aynısı bize/başkasına olsa diye yorumlar ve bir öznel yargıya varırım. bu maçtaki kararlarda hep fenerbahçe ve diğer takımları gözümün önüne getirerek ‘hakem doğru karar veriyor.’ diye düşündüm. sonucunda ise hakeme sinirlenmek, tepki göstermek yerine sonuca üzüldüğümle kaldım.
şimdi ise kaybedilen maç sonrası sözlüğün halini gördükçe kendime kızmaya başladım. türlü oyunların döndüğü bu ligde maalesef artık empati bile yapamayacak hale geldim. vardığım sonuçlardan bir diğeri ise; her ne kadar galatasarayım bize çoğu zaman mutluluk getirse de bu düzen bu kokuşmuşluk bizden gerçek üzüntü gibi, gerçek sinirlilik hali gibi, gerçekten kendini karşındakinin yerine koymak gibi temel değerlerimizi de alıp götürüyor. umarım birileri bu kirli düzene artık çomak sokar ve şeytanın bacağını kırar.
