17
üzülmedik desek yalan olur ama çok da üzüldük diyemem. yenilerek de elenmedik zaten. tamam öncesinde yenilmiş olduğumuz için yeterli olmadı skor ama maçı izlerken keyif aldık en azından. hele ki emre çolak'ın golü ve sonrasında hocasına sarılışı, arda abisinin kucağına atlaması, sevincini görmek tüm galatasaraylılara unutturdu o an eminim kupayı. hani şu müzede bir sürü olan kupa. sorun kupa sayısı da değil zaten. ne biliyim koşulsuz mutluyuz galatasaraydan. kayıplar da başarılarda zerre etkileyemez bunu. bizde zaten bunu bilir bunu söyler dururuz.
