6480
yıl 2003.
üniversite sınav sonuçları açıklanmış.
yer kahramanmaraş merkez.
18 yaşımdayım.
bir internet cafede, yavaş yavaş açılan ösym sitesinde yıldız inşaatı gördüğümde eve koşa koşa giderken, balkondan “oğlum hangi okul?” diye soran anneme gözyaşları içerisinde “anne galatasaray’a gidiyorum, anne istanbul, anne ali sami yen” diye bağırıyordum. öylesine bir sevgidir galatasaray benim için.
sabri’nin yarı sahamızdan topu sürüp aşırtma bir vuruşla gol artığı bursaspor maçına cebindeki son harçlığı verişimdir benim için galatasaray. aidiyet duygusudur.
oğullarıma ilk hediyemdir galatasaray forması. en büyük mirasımdır.
cimbom’un maçı varsa işi gücü bırakıp ekranın karşısına geçişimdir iki elim kanda olsa dahi. stada ilk günkü heyecanla koşuşumdur.
hayatta 2-3 kere ağladığını gördüğüm babamın 17 mayıs 2000 gecesi uefa kupası törenini izlerken gururdan döktüğü gözyaşlarıdır galatasaray.
şimdi biz bu kadar çok severken, galatasaray’ımıza fetöcü yaftası vuranlara küfür etsek suç mu işleriz hakim bey?
üniversite sınav sonuçları açıklanmış.
yer kahramanmaraş merkez.
18 yaşımdayım.
bir internet cafede, yavaş yavaş açılan ösym sitesinde yıldız inşaatı gördüğümde eve koşa koşa giderken, balkondan “oğlum hangi okul?” diye soran anneme gözyaşları içerisinde “anne galatasaray’a gidiyorum, anne istanbul, anne ali sami yen” diye bağırıyordum. öylesine bir sevgidir galatasaray benim için.
sabri’nin yarı sahamızdan topu sürüp aşırtma bir vuruşla gol artığı bursaspor maçına cebindeki son harçlığı verişimdir benim için galatasaray. aidiyet duygusudur.
oğullarıma ilk hediyemdir galatasaray forması. en büyük mirasımdır.
cimbom’un maçı varsa işi gücü bırakıp ekranın karşısına geçişimdir iki elim kanda olsa dahi. stada ilk günkü heyecanla koşuşumdur.
hayatta 2-3 kere ağladığını gördüğüm babamın 17 mayıs 2000 gecesi uefa kupası törenini izlerken gururdan döktüğü gözyaşlarıdır galatasaray.
şimdi biz bu kadar çok severken, galatasaray’ımıza fetöcü yaftası vuranlara küfür etsek suç mu işleriz hakim bey?
