uzun entry'leri okumamak

yazan arkadaşlardan özür diliyorum. emin olun uzun yazmak çok emek isteyen bir şey, herkes de bunun farkında. fakat günümüz kapitalist dünyası insanları fastfood yemeğe, fastfood aşklara, fastfood okumaya alıştırdı ki, bunun baş müsebbibi 140 karakter sınırı koyan twitterdır. istesem de artık çok uzun entryleri okuyamıyorum, belki de çok değerli bilgiler güme gidiyor. sizlerden ricam yazdığınız şeyleri edebi sanatsal mübalağa, mecazi mürsel, mısrayı berceste gibi şeylerle doldurmayın. gerçekten günümüz dünyasında çoğu insan artık konsantre bilgileri ve cümleleri okuyor. uzun cümleler ve benzetmeler kurarak suçlu olan siz değilsiniz ve bunu eleştirdiğim için özür diliyorum ama maalesef dünyanın gerçekleri bizi bu hale itti.

(bkz: istemesem de yaptığım şey)

edit: istesem de yapamadığım şey; tokerbeyler