125
07/08 sezonundaki şampiyonluk maçımızı alelade bi cafede izlemiştim. hani maç esnasında tribün gibi yapılır ya, öyle değildi bu. normal koltukta oturup maç izliyordun, pek çok da kadın taraftar vardı ve tezahürat falan yoktu, maç bitti hayatımıza devam ettik. tavla oynadık yani kutlama düşüncesi geçmiyor bile akıllardan.
eskişehir’de taraftar olmak böyledir, sevinmek yasaktır. neyse içeri gelen tinerciden hallice 2-3 kişi önce formaların çıkartılmasını istedi(sadece 2-3 kadın müşteride var bu arada, biz asla giymedik. zaten öyle bi şey yapsak şu an burda olmayabilirdim) bir şekilde gönderildiler konuşularak vs ancak sonrasında cafe çalışanları koştura koştura cafenin cam vitrinine mika korumalar takmaya başladı. taşlanacakmışız meğersem. korkudan çıkamadığımız için bekleyip iç bölümde siper alarak güzel bir taşlandık. neyse taşlama bitince koştura koştura cafeden bir şekilde kaçıp evlere doğru yürürken yine bu şehrin kültürünü(!) bilmeyen bir araba korna ile şampiyonluk kutlamaya başladı. kaldırımda yürüyen holigan, bakın samimi söylüyorum gram abartı yok zıplayıp uçak tekme attı giden arabaya. arkasından taş vs gırla tabi.
diğer bir hikaye de lise 1deyim, eskişehirspor 2.lig b grubunda mı ne o zaman. kazanmışlar sanırım yürüyorlar maç çıkışı. eski stadyum şehrin tam göbeğindeydi zira. bizim de hiç alakamız yok ne maç olduğunu ne de sonucunu biliyoruz; tam tersi istikamette bi yere gidiyoruz. “maç kazandık siz nereye gidiyosunız kutlama yapılacak ....ler” şeklinde ufak bir itiş kakış yaşadılar bizle. münferit grup demeyin, kimse müdahale etmiyor bunlara. abi mabi demesen haşat edecekler. neyse bizim bi arkadaş varmış okulda yan sınıftan o gördü “abi onlar şehre yeni taşındı vs” yalan söyleyip kurtardı bizi.
demem o ki, “bando abi yaa” “eses başkadır abi” romantizmine girmeden bir gidin yaşayın. maç izleyin. küçük büyük demeden herkesi tartakladığını görün. sonra memleketim olmasına rağmen her alt kümeye düşüşlerinde ben gibi evin içinde derbi kazanmışçasına sevinirsiniz.
eskişehir’de taraftar olmak böyledir, sevinmek yasaktır. neyse içeri gelen tinerciden hallice 2-3 kişi önce formaların çıkartılmasını istedi(sadece 2-3 kadın müşteride var bu arada, biz asla giymedik. zaten öyle bi şey yapsak şu an burda olmayabilirdim) bir şekilde gönderildiler konuşularak vs ancak sonrasında cafe çalışanları koştura koştura cafenin cam vitrinine mika korumalar takmaya başladı. taşlanacakmışız meğersem. korkudan çıkamadığımız için bekleyip iç bölümde siper alarak güzel bir taşlandık. neyse taşlama bitince koştura koştura cafeden bir şekilde kaçıp evlere doğru yürürken yine bu şehrin kültürünü(!) bilmeyen bir araba korna ile şampiyonluk kutlamaya başladı. kaldırımda yürüyen holigan, bakın samimi söylüyorum gram abartı yok zıplayıp uçak tekme attı giden arabaya. arkasından taş vs gırla tabi.
diğer bir hikaye de lise 1deyim, eskişehirspor 2.lig b grubunda mı ne o zaman. kazanmışlar sanırım yürüyorlar maç çıkışı. eski stadyum şehrin tam göbeğindeydi zira. bizim de hiç alakamız yok ne maç olduğunu ne de sonucunu biliyoruz; tam tersi istikamette bi yere gidiyoruz. “maç kazandık siz nereye gidiyosunız kutlama yapılacak ....ler” şeklinde ufak bir itiş kakış yaşadılar bizle. münferit grup demeyin, kimse müdahale etmiyor bunlara. abi mabi demesen haşat edecekler. neyse bizim bi arkadaş varmış okulda yan sınıftan o gördü “abi onlar şehre yeni taşındı vs” yalan söyleyip kurtardı bizi.
demem o ki, “bando abi yaa” “eses başkadır abi” romantizmine girmeden bir gidin yaşayın. maç izleyin. küçük büyük demeden herkesi tartakladığını görün. sonra memleketim olmasına rağmen her alt kümeye düşüşlerinde ben gibi evin içinde derbi kazanmışçasına sevinirsiniz.
