• 4
    bazen öyle bir maç kaybedersin ki ,o kayıp; her türlü uykusuz kalmayı da, ertesi gün yorgunluğunu da, yıllarca unutamamayı da hak eder.
    şampiyon kulüpler kupası yarı finalinde hagili, lakatuşlu, belodedicili, petresculu steaua bükreşe deplasmanda 4-1 yenilirsin mesela. ah o penaltı verilseydi dersin içinden.
    kupa galipleri kupası maçında rotariu bir gündüz maçında karlar altında werder bremene son dakikada altı pastan topu içeri itememiştir mesela. kahrolursun. sonu nerelere gidebilirdi o serüvenin diye yıllarca düşünürsün.
    deplasmanda roma'nın liberosu (o zamanlar libero vardı ) aldair nerelerden vurup son dakikada gol atmıştır sen nasıl düştüysen çekyattan boynunun üzerine üzüntden. acını da gösteremezsin ailene kızmasınlar oğlum sen salak mısın bir maç için değer mi demesinler diye.
    böyle yenilgiler her türlü üzüntüyü de sıkıntıyı da hak ederler. hatta takımınıza olan bağı sağlamlaştırır bile.
    ama tromsö yenilgisi, karparty lviv falan rangers falan nedir ya. geldiğimiz nokta gerçekten içler acısı. o şekilde üzülmeyi bile özledim.
    yaşım itibariyle bir gün sonra bu tarz bir yenilgi sebebiyle benimle dalga geçecek bir zevzek bulundurmuyorum etrafımda. sanırım yaşlanmanın tek iyi tarafı bu.
App Store'dan indirin Google Play'den alın