431
futbola dair nefret ettigim seylerden biridir bu transfer donemleri. ulkemizdeki futbolseverlerin bilgisayar oyunlarindan kalma hevesleriyle falan cekilmez hale geliyor malesef. acikcasi insanlara cok haksiz da diyemiyorum, zira kimsenin takimi saha ici durumlariyla taraftarini keyiflendirmiyor. millet saha disinda ariyor mutlulugu artik, yoneticim rakibe ne guzel laf soktu, kudurtucu mode on, fuze firlatti vs gibi sacma salak mutluluklar pesindeyiz. rakiplerimiz de biz de yillardir bekliyoruz ki kuluplerimiz imrendigimiz takimlar gibi yapilar kursun, genc oyuncular yetistirsin, bulsun, avrupa kupalarinda yarismaci olsun. ama yoneticisinden medyasina, hocasindan oyuncusuna, federasyonundan spor bakanligina kadar herkes tam tersi istikamete yon aldi, haliyle de millet artik futbolun icerigi pesinde degil.
2019-20 sezonu ozelinde dusuneceksek, bizim adimiza bir galatasaray taraftari koca sezonda kac kez yataga takimindan keyif almis sekilde, gurur duyarak, mutlu sekilde yatti. 6 tane sampiyonlar ligi maci oynadik, 6 gece de cani sikkin yattik, hatta maclarda gol sevinci bile 1 kez yasayabildik. basaksehir maclari da dahil olmak uzere 8 tane buyuk mac oynadik ligde, kadikoy deplasmani haric 7 gece de mutsuz yattik. zaten o kadikoy derbisi de sezonun tek zaferi oldu. bunlarin haricinde anket yapalim, taraftari en mutlu eden olay falcao transferinin aciklandigi gun, nzonzi'nin, onyekurunun aciklandigi gun ve lemina-andone'nin aciklandigi transfer sezonun son gunudur. kepazelik su. ayni sey rakiplerimiz icin de gecerli, fenerliler butun sene mutlu olmadigi kadar, muriqi ve mert hakan'i elimizden aldiklarinda mutlu oldu. besiktas keza ayni yolda, bu sebeple ki 3 buyukler cokus yasamaya basladilar. biz yine bu 2 rakibimize gore bunlari kabullenmeyen, sorgulayan, kendi ozelestirisini daha fazla yapan bir camiayiz. ozellikle bizim taraftarimiz arasinda bu tarz sova yonelik seylere prim vermeyenlerin sayisi daha fazla. umarim bu sezon saha icine odaklanacagimiz, saha icinde mutlu olabilecegimiz bir sezon olur. elbette bunun icin takviyeler gerekli, transferler gerekli, ama biraz sabirli olmakta da fayda var diye dusunuyorum.
2019-20 sezonu ozelinde dusuneceksek, bizim adimiza bir galatasaray taraftari koca sezonda kac kez yataga takimindan keyif almis sekilde, gurur duyarak, mutlu sekilde yatti. 6 tane sampiyonlar ligi maci oynadik, 6 gece de cani sikkin yattik, hatta maclarda gol sevinci bile 1 kez yasayabildik. basaksehir maclari da dahil olmak uzere 8 tane buyuk mac oynadik ligde, kadikoy deplasmani haric 7 gece de mutsuz yattik. zaten o kadikoy derbisi de sezonun tek zaferi oldu. bunlarin haricinde anket yapalim, taraftari en mutlu eden olay falcao transferinin aciklandigi gun, nzonzi'nin, onyekurunun aciklandigi gun ve lemina-andone'nin aciklandigi transfer sezonun son gunudur. kepazelik su. ayni sey rakiplerimiz icin de gecerli, fenerliler butun sene mutlu olmadigi kadar, muriqi ve mert hakan'i elimizden aldiklarinda mutlu oldu. besiktas keza ayni yolda, bu sebeple ki 3 buyukler cokus yasamaya basladilar. biz yine bu 2 rakibimize gore bunlari kabullenmeyen, sorgulayan, kendi ozelestirisini daha fazla yapan bir camiayiz. ozellikle bizim taraftarimiz arasinda bu tarz sova yonelik seylere prim vermeyenlerin sayisi daha fazla. umarim bu sezon saha icine odaklanacagimiz, saha icinde mutlu olabilecegimiz bir sezon olur. elbette bunun icin takviyeler gerekli, transferler gerekli, ama biraz sabirli olmakta da fayda var diye dusunuyorum.
