henry onyekuru

şampiyon olduğumuz sezonun arkasından, feghouli ve garry rodriguesi yedeklemesi için alınan genç bir oyuncuydu onyekuru. ilk maçlarında ayakta duramıyor mu dedik, ankaragücü deplasmanının o saçma zemininde yalpalamasını unutamıyorum. sonra yavaş yavaş ritm tuttu, göztepeye çok güzel bir aşırtma attı, ancak gelmeden önce yaşadığı uzun dönem sakatlık kendisinde bir tedirginlik bırakmış olacaktı ki bazı toplara ayağını sokmaya dahi çekinir gibiydi. oynadıkça büyüdü. önce formayı kaptı, sonra da as oyuncu haline döndü. formanın hakkını verdiği için garry'den güzel bir para kazanmamıza vesile oldu. oynadıkça büyüdü, büyüdükçe daha iyi oldu. fenerbahçeye, başakşehire, beşiktaşa hepsine leblebi gibi gol attı, çok ciddi sağlık sorunları yaşasa bile kadıköyde imzasını attı. belki dünya çapı bir yıldız değildi, belki her bekleneni tam anlamıyla yapmadı ancak bu kulübe ve taraftara oynadığı ilk 3 ay dışındaki her maçta aitliğini hissettirdi. kendisi bile galatasaray'ı ve taraftarı bu denli seveceğini, kendisini buraya ait hissedeceğini hiç düşünmemiştir eminim.... ve şimdi gidiyor. şu ilk fotoğraf içimi dağladı sözlük.

https://twitter.com/.../1279444227987046405

kertenkele reyiz, benim hakkım sana helaldir. bizi sevdiğini, elinden gelse, gitmek istemedini içten bir şekilde hissediyorum. aradığın aileyi burada bulduğunu da biliyorum. yolun açık olsun, elbet bir gün buluşuruz, inşallah o buluşmada da yine tekrardan beklentilerini karşılar ve üstüne çıkarız.