2
benim hayatıma en çok dokunmuş olan spor metaforu, 11 haziran 2006'da lise giriş sınavına girerken, ki o dönemki adı oks idi, babamın "haydi bakayım oğlum, kupayı al da gel." demesidir.
ben de özel istanbul saint-joseph fransız lisesi'ni kazanarak, yabancı dille eğitim yapan bir okulu, sınav ile kazanan ilk görme engelli olarak babamın dileğini gerçeğe dönüştürmüş ve yine babamın tabiriyle kupayı almıştım bu sınavda elde ettiğim başarıyla.
o sınava sadece kendim için değil, aynı zamanda engelli kardeşlerim ve büyüklerim için girmiştim.
saint-joseph'i kazandığımı öğrendikten sonra babama, "hep beraber aldık kupayı. engelliler, tıpkı engelsiz bireyler gibi pek çok şeyi başarabilirler." demiştim.
babam da, "daha iyilerini başarırlar hem de." demişti.
(bkz: haydi bakayım oğlum, kupayı al da gel)
ben de özel istanbul saint-joseph fransız lisesi'ni kazanarak, yabancı dille eğitim yapan bir okulu, sınav ile kazanan ilk görme engelli olarak babamın dileğini gerçeğe dönüştürmüş ve yine babamın tabiriyle kupayı almıştım bu sınavda elde ettiğim başarıyla.
o sınava sadece kendim için değil, aynı zamanda engelli kardeşlerim ve büyüklerim için girmiştim.
saint-joseph'i kazandığımı öğrendikten sonra babama, "hep beraber aldık kupayı. engelliler, tıpkı engelsiz bireyler gibi pek çok şeyi başarabilirler." demiştim.
babam da, "daha iyilerini başarırlar hem de." demişti.
(bkz: haydi bakayım oğlum, kupayı al da gel)
