• 523
    evde maçı izlerken yaşadıklarımı anlatıyorum:

    maç başladı feghouli'nin harika golü ile öne geçtik, tamam şampiyonluk geliyor dedim.

    diagne penaltı kaçırdı, neler neler dedim.

    muriqi güzel bir golle eşitliği sağladı, bu adamı kesin almalıyız dedim.

    takım kötü oynamaya başladı, takıma sitem etmeye başladım.

    emre akbaba'nın ayağı kırıldı, yıkıldım. resmen evde dizimin üstüne çöktüm ve yıkıldım.

    rize 2-1 öne geçti, maçı izlemeyi bıraktım ve odama geçip yastık dövmeye başladım.

    babam koş penaltı oldu dedi, baktım ki diagne atıyor, "ulan zaten kaçırdın bir daha ne atıyorsun ........." dedim.

    2-2 oldu, dönecek hadi ulan moduna girdim.

    3-2 öne geçtik, "bu iş burda biter, haftaya başakşehir'e 3-4 atar şampiyon oluruz" dedim.

    ve maç bitti.

    tv karşısında maç izlerken yaşanabilecek tüm duygular neyse, ilk defa bu maçta hepsini yaşamıştım. sevinç, keder, sitem, acı, üzüntü, hayal kırıklığı, öfke, hırs... ne ararsanız vardı.

    kahrolsun dertsiz tasasız hayatlar,
    yaşasın ruh hastası galatasaraylılar!
App Store'dan indirin Google Play'den alın