145
maçı kapalıda izlemiştim o zaman tabi ne cepten bilgi alabiliyoruz ne başka bir şey. sadece tribünde elinde radyo vs olanlar bilgi veriyordu.
15 dakika boyunca hiçbir şeye anlam veremiyorduk.
bizimle aynı saatte başlayan ve 90. dakika civarında gol yiyen bir takım vardı bildiğimiz ve deli gibi seviniyorduk.
normalde 3-5 dakika içinde maçlar bitecek ve şampiyon olacaktık.
ama anlamadığımız şekilde bizim maç bitti ama fener maçı bir türlü bitmiyordu. sonra durum 1-1 oldu dediler ama saate bakıyoruz bitmesi gereken maç hala devam ediyordu. dakikalar geçiyor hala bitmiyordu sanki yıllar geçiyor gibi idi.
herkes fener’in kazanması için hakemin maçı bir türlü bitiremediğini konuşuyordu. 15 dakika geçti ve kafayı yemek üzere idik.
o anlardaki durumu anlatmam zor. ağlayanlar, dua edenler.
ama şunu net biliyorum en az 5 kere son dakika denildi.
ulan diyorum nasıl son dakika olur bizim maç biteli 15 dakika oldu diyorum kendi kendime.
o uzun dakikalar bitti ve tarifi şimdi imkansız o mutluluk başladı.
maça gelmeden herkesin bir umudu vardı. sanki hissetmiştik.
stadı şampiyon gibi süslemiş tıklım tıklım doldurmuştuk.
şampiyon olacağımıza hepimiz inanıyorduk.
çünkü biz imkansız olanları hep başarmış bir takımdık.
15 dakika boyunca hiçbir şeye anlam veremiyorduk.
bizimle aynı saatte başlayan ve 90. dakika civarında gol yiyen bir takım vardı bildiğimiz ve deli gibi seviniyorduk.
normalde 3-5 dakika içinde maçlar bitecek ve şampiyon olacaktık.
ama anlamadığımız şekilde bizim maç bitti ama fener maçı bir türlü bitmiyordu. sonra durum 1-1 oldu dediler ama saate bakıyoruz bitmesi gereken maç hala devam ediyordu. dakikalar geçiyor hala bitmiyordu sanki yıllar geçiyor gibi idi.
herkes fener’in kazanması için hakemin maçı bir türlü bitiremediğini konuşuyordu. 15 dakika geçti ve kafayı yemek üzere idik.
o anlardaki durumu anlatmam zor. ağlayanlar, dua edenler.
ama şunu net biliyorum en az 5 kere son dakika denildi.
ulan diyorum nasıl son dakika olur bizim maç biteli 15 dakika oldu diyorum kendi kendime.
o uzun dakikalar bitti ve tarifi şimdi imkansız o mutluluk başladı.
maça gelmeden herkesin bir umudu vardı. sanki hissetmiştik.
stadı şampiyon gibi süslemiş tıklım tıklım doldurmuştuk.
şampiyon olacağımıza hepimiz inanıyorduk.
çünkü biz imkansız olanları hep başarmış bir takımdık.
