16509
arjen robben ile birlikte hollanda'ya sempati duymama sebep olan, bana 2010 dünya kupası'nda deli gibi hollanda'yı destekleten, gözümle gördüğüm en klas 10 numaralardan biri olan hollandalı futbolcu.
hala inanamam bu adamın galatasaray'a geldiğine. o kadar beğenirdim ki inter'de izlerken. fatih hoca'ya kızmıştım hatta içimden "o benim dördüncü tercihimdi" diyince. ünal aysal bu adamı 7.5 milyon euroya almayı başardı be. üstelik önüne de bedava drogba'yı transfer ederek hücum hattını top class hale getirdi.
aysal, muslera, melo, drogba, sneijder, terim gibi isimler birleşince bunun neticesi şampiyonlar ligi yarı finalini deplasman golü kuralıyla kaçıran bir galatasaray olarak döndü bize.
ve bu adam boş süt şişesi gibi kovuldu takımdan. daha takımdan ayrılışı netleşmeden 10 numaralı forması belhanda isimli futbolcuya verildi. o da sneijder hala bu takımda, o varken benim onun forma numarasını almam doğru olmaz gibi bir şey demedi. aldı sırtına geçirdi 10 numarayı. yani üstüne basa basa tekrar söylemeliyim ki sneijder gönderilmedi, bildiğiniz kovuldu.
onu kovdurtan kişi 5 ay sonra bir malatya deplasmanı sonrası şutlandı. onu kovan kişi de 6 ay içinde kendi kazdığı erken seçim kuyusuna düşerek hakettiği bir sonla uğurlandı. ama olan sneijder'e oldu. bir daha galatasaray'a dönemedi.
ne tudor'un ne özbek'in arkasından gittikleri günden beri iyi bir söz söyleyen oldu. ama elbirliği ile gönderdikleri sneijder bugün hala özlemle anılıyor. çünkü o top class bir futbolcu, bir yıldızdı. top ayağına çok yakışır, vurdu mu gol yapar, ayı avlamayı çok sever, bir de söylediği şarkılarda ağlamama tavsiyesinde bulunurdu.
hayat böyledir işte. hep giden birileri olur. ne yürek unutur ne özlemler ölür. bunlar sevgimizde yaşamaya devam eder. ama birileri, zamanı geldiğinde gitmek zorundadır...
hala inanamam bu adamın galatasaray'a geldiğine. o kadar beğenirdim ki inter'de izlerken. fatih hoca'ya kızmıştım hatta içimden "o benim dördüncü tercihimdi" diyince. ünal aysal bu adamı 7.5 milyon euroya almayı başardı be. üstelik önüne de bedava drogba'yı transfer ederek hücum hattını top class hale getirdi.
aysal, muslera, melo, drogba, sneijder, terim gibi isimler birleşince bunun neticesi şampiyonlar ligi yarı finalini deplasman golü kuralıyla kaçıran bir galatasaray olarak döndü bize.
ve bu adam boş süt şişesi gibi kovuldu takımdan. daha takımdan ayrılışı netleşmeden 10 numaralı forması belhanda isimli futbolcuya verildi. o da sneijder hala bu takımda, o varken benim onun forma numarasını almam doğru olmaz gibi bir şey demedi. aldı sırtına geçirdi 10 numarayı. yani üstüne basa basa tekrar söylemeliyim ki sneijder gönderilmedi, bildiğiniz kovuldu.
onu kovdurtan kişi 5 ay sonra bir malatya deplasmanı sonrası şutlandı. onu kovan kişi de 6 ay içinde kendi kazdığı erken seçim kuyusuna düşerek hakettiği bir sonla uğurlandı. ama olan sneijder'e oldu. bir daha galatasaray'a dönemedi.
ne tudor'un ne özbek'in arkasından gittikleri günden beri iyi bir söz söyleyen oldu. ama elbirliği ile gönderdikleri sneijder bugün hala özlemle anılıyor. çünkü o top class bir futbolcu, bir yıldızdı. top ayağına çok yakışır, vurdu mu gol yapar, ayı avlamayı çok sever, bir de söylediği şarkılarda ağlamama tavsiyesinde bulunurdu.
hayat böyledir işte. hep giden birileri olur. ne yürek unutur ne özlemler ölür. bunlar sevgimizde yaşamaya devam eder. ama birileri, zamanı geldiğinde gitmek zorundadır...
