fenerbahçe'nin sıradan bir anadolu kulübüne dönüşmesi

her şey zamanlardan bir zaman hep bir ağızdan söylenen “kümede kal galatasaray” tezahüratıyla başladı ve artık hiçbir şey eskisi gibi olmadı.

(bkz: leyla sen batakhanede açan bir çiçeksin)