younes belhanda

kadiköy'de oynadığımız maçta kendisinin öfke kontrolü konusunda hat safhada zayıflığa sahip olduğu tescillenmiştir diye düşünüyorum. younes belhanda'yı geldiği günden itibaren bu sezonun ilk yarısının ortalarına kadar ısrarla savundum. teknik kapasitesi ve çalışkanlığının oyuna katkı bakımından önemli olduğunu düşünüyordum. ancak, sonrasında fark etmeye başladım ki, younes belhanda, batıda geliştirdiği tekniğine ve oyun bilgisine rağmen, kanında kuzey afrika'nın duygusal yoğunluğunu taşıyor. dünkü maçın ilk dakikalarından, penaltı kazanana kadar sakin kalmayı başarabilen belhanda, penaltı kararıyla birlikte öfkesine hakim olamayıp, sarı kart aldı ve oyunun devamında sakinliğinin yerini, hırs almaya başladı. hırsı ve öfkesi çalışkanlığını perçinlese de yaratıcılığını, yani aklını kullanması gereken kısımlardaki serin kanlılığını düşürdü. kırmızı kart aldığı pozisyonda, deniz türüç'ün yerinde daha "mantıklı" biri olsaydı, muhtemelen bugün kendisine karşı yoğun bir tepkiyle karşılaşıyor olurdu.

(bkz: 23 şubat 2020 fenerbahçe galatasaray maçı)