semih kaya

bir gün bir şekilde karşılaşsam çekinmeden yıllardır kafamı kurcalayan soruyu soracağım kişi. sıkı galatasaray sözlük takipçisi iken hiçbir başlığa bu kadar yazasım gelmemişti. o zamanlar takımımızın mecburiyetten stoper hattında oynuyordu. çek macerasından önceki döneme denk geliyor. ujfalusi ile partnerken hatalarına göz yumuyorduk falan ama e arkadaşım insan hiç mi kendini geliştirmez?
bakın mevzu şu, bu arkadaş duran toplarda istisnasız bir şekilde rakip kaleye gidiyordu ve topa ne zaman kafa ile vurabilse kafasının üstüyle, topu savunmadan uzaklaştırmak istercesine vuruyordu. hani bu mevzu trajikomik çünkü kendini geliştirmemenin yanında kafayı kullanmama da söz konusu. orada öyle kafa vurulur mu? doğrusunu yapabilmek için hiç mi ekstra çalışmadın, hiç mi kafa golleri izlemiyorsun? hadi diyelim yeteneğin sınırlı, e gitme kardeşim o zaman rakip kaleye! birçok pozisyonumuzu hiç etti yıllarca.
bize son gelişinde yanılmıyorsam bir maçta duran toptan gol attı. o esnada ekrana bakmıyordum. arkadaş dedi ki bak senin beğenmediğin semih yükseldi topa, o attı golü. dedim kafayla atmamıştır. harbiden de vücudunun bir yerine çarparak girmiş top.
gerçek bir galatasaraylı ise azıcık utanır da bize bu haliyle dönmeyi aklından geçirmez, yani futbolu bırakana kadar herhangi bir transfer döneminde. oh be rahatladım.