5751
bunca zamandır yazarım, kendisiyle ilgili adam akıllı bir şey yazmamışım. tamamen benim eşekliğim. kafama sıçayım resmen. o yüzden here we go;
türkiye'ye gelmiş geçmiş en büyük oyuncudur. galatasaray efsanesidir. çocukluk kahramanımdır. bu topraklara gelip bizlere futbolun nasıl oynanması gerektiğini öğretip alkışlarla gitmiştir. naçizane bir anım var kendisiyle ilgili;
sene 1994, bir pazar gecesi.. sobalı bir ev ve ben çocukluktaki ritüel olan pazar banyosunu yapmış tv başına geçmişim. trt'de avrupa'dan futbolu izliyoruz babamla. babam da o dönem hasta galatasaraylı. şimdilerde sadece maç sonuçlarını ve özetlerini takip eder neyse... tv başında maç özetlerini izliyoruz, barcelona'nın maç özetleri var.. hagi yine kendisi için sıradan, insanlık için inanılmaz bir gol yazıyor uzaklardan. hani taksi tutsan ''abi ben karşının taksisiyim o tarafa gidemem'' dediği bir mesafeden. çocuk aklımla hemen bize yakıştırmışım kendisini. ''baba hagi bize gelse ya'' dedim refleks olarak. babam ki en imkansız olan bir şeye bile bakarız diyen bi adam, ''yok bu adam gelmez buraya'' dedi. yemin ediyorum ilk çıkma teklifi yaptığım kızdan ''ama ben seni arkadaş olarak görüyorum'' tepkisindeki kalp kırıklığımdan daha fazla bir can sıkıntısı yaşadım. çok şükür 2 sene sonra geldi, iyi ki de geldi..
1998'deki açılış maçında altay maçına götürdü beni babam. çünkü artık kahvehanelerde maç izlemek kesmiyordu, kendisini yakından görmeliydim. çünkü kendisi benim için bir sihirbazdı. topa dokunuşu, oyun görüşü, attığı paslar, meşhur topuk hareketi, yaptığı bacak araları tamamen kusursuz bir oyuncuydu gözümde. maçı izlerken rüyada gibiyim ama 6. dakikada yine 30 metreden attığı gol ile gerçeğe döndüm, golün linkini de koyuyorum buraya: https://www.youtube.com/watch?v=hVL-_VaA13U . dedim oğlum matrix'de falan değilsin gerçeğin ta kendisindesin tadını çıkar. o anla ilgili şunu hatırlıyorum, tribünler gole 3 4 saniye sonra reaksiyon gösterdi. kimse algılayamadı gol olduğunu ama topa vuran hagi ise en imkansız şeyler kolayca yapılan şeylere dönüşüyordu ve biz bunu ülke olarak yavaş yavaş öğreniyorduk..
çok uzattım biliyorum... 2001'e kadar oynadı. bütün oynadığı maçları takip ettim ama tribünden ama tv başından ve son oynadığı trabzonspor maçına kadar kendisi beni hiç üzmedi, tam tersi başım hep dik yürüttü, diğer takım taraftarların asla anlayamayacağı hisler yaşattı. hala da yaşıyorum. ne zaman hagi ile bir şey görsem direkt kilitleniyorum ekrana. once galatasaray nickli arkadaş sağolsun, hagi'nin bizde attığı tüm golleri paylaşmış, yemin ediyorum oturdum gözlerim dolu dolu izledim. hiç mi bir duygu eksilmesi olmaz yahu? aynı heyecan aynı şaşkınlık aynı hayranlık. yıllar sonra bile değişmiyor. yaşa varol sen hagi, iyi ki geldin bu topraklara, iyi ki yüzümüzü güldürdün, iyi ki varsın, hep var olasın karpatların maradona'sı...
türkiye'ye gelmiş geçmiş en büyük oyuncudur. galatasaray efsanesidir. çocukluk kahramanımdır. bu topraklara gelip bizlere futbolun nasıl oynanması gerektiğini öğretip alkışlarla gitmiştir. naçizane bir anım var kendisiyle ilgili;
sene 1994, bir pazar gecesi.. sobalı bir ev ve ben çocukluktaki ritüel olan pazar banyosunu yapmış tv başına geçmişim. trt'de avrupa'dan futbolu izliyoruz babamla. babam da o dönem hasta galatasaraylı. şimdilerde sadece maç sonuçlarını ve özetlerini takip eder neyse... tv başında maç özetlerini izliyoruz, barcelona'nın maç özetleri var.. hagi yine kendisi için sıradan, insanlık için inanılmaz bir gol yazıyor uzaklardan. hani taksi tutsan ''abi ben karşının taksisiyim o tarafa gidemem'' dediği bir mesafeden. çocuk aklımla hemen bize yakıştırmışım kendisini. ''baba hagi bize gelse ya'' dedim refleks olarak. babam ki en imkansız olan bir şeye bile bakarız diyen bi adam, ''yok bu adam gelmez buraya'' dedi. yemin ediyorum ilk çıkma teklifi yaptığım kızdan ''ama ben seni arkadaş olarak görüyorum'' tepkisindeki kalp kırıklığımdan daha fazla bir can sıkıntısı yaşadım. çok şükür 2 sene sonra geldi, iyi ki de geldi..
1998'deki açılış maçında altay maçına götürdü beni babam. çünkü artık kahvehanelerde maç izlemek kesmiyordu, kendisini yakından görmeliydim. çünkü kendisi benim için bir sihirbazdı. topa dokunuşu, oyun görüşü, attığı paslar, meşhur topuk hareketi, yaptığı bacak araları tamamen kusursuz bir oyuncuydu gözümde. maçı izlerken rüyada gibiyim ama 6. dakikada yine 30 metreden attığı gol ile gerçeğe döndüm, golün linkini de koyuyorum buraya: https://www.youtube.com/watch?v=hVL-_VaA13U . dedim oğlum matrix'de falan değilsin gerçeğin ta kendisindesin tadını çıkar. o anla ilgili şunu hatırlıyorum, tribünler gole 3 4 saniye sonra reaksiyon gösterdi. kimse algılayamadı gol olduğunu ama topa vuran hagi ise en imkansız şeyler kolayca yapılan şeylere dönüşüyordu ve biz bunu ülke olarak yavaş yavaş öğreniyorduk..
çok uzattım biliyorum... 2001'e kadar oynadı. bütün oynadığı maçları takip ettim ama tribünden ama tv başından ve son oynadığı trabzonspor maçına kadar kendisi beni hiç üzmedi, tam tersi başım hep dik yürüttü, diğer takım taraftarların asla anlayamayacağı hisler yaşattı. hala da yaşıyorum. ne zaman hagi ile bir şey görsem direkt kilitleniyorum ekrana. once galatasaray nickli arkadaş sağolsun, hagi'nin bizde attığı tüm golleri paylaşmış, yemin ediyorum oturdum gözlerim dolu dolu izledim. hiç mi bir duygu eksilmesi olmaz yahu? aynı heyecan aynı şaşkınlık aynı hayranlık. yıllar sonra bile değişmiyor. yaşa varol sen hagi, iyi ki geldin bu topraklara, iyi ki yüzümüzü güldürdün, iyi ki varsın, hep var olasın karpatların maradona'sı...
