363
ayağa kalkabileceğimize dair son umut zerrelerimiz de maalesef yok oluyor. çünkü ilk isabetli şutumuzu 78. dakikada atmış olmamız, maçın üzerinde konuşmayı anlamsız kılıyor. attığımız gol tamamen şans eseri, olgun sayılabilecek atağımız neredeyse yok, futbolun doğrularından hiçbirini yapmıyoruz ve sonucunda da varlık gösteremeden 2-1 kaybettik. tüm bunların yanında hocanın selçuk'a ve babel'e 70 dakika kadar sabretmesi de sözün bittiği yer. taylan'ın ve adem'in girdikten sonra takımın canlılık gösterdiği 10-12 dakika da maçı çevirmeye haliyle yetmiyor.
kısacası "hadi bu maç oyna bari be cimbom" umudu ile televizyon başına oturup yine sinir stres ve öfke krizleri ile tamamladığımız başka bir 90 dakika oldu.
kısacası "hadi bu maç oyna bari be cimbom" umudu ile televizyon başına oturup yine sinir stres ve öfke krizleri ile tamamladığımız başka bir 90 dakika oldu.
