220
gördüğüm şampiyonluklar arasında galatasaray'ın 2006 ve 2012 ile birlikte sonra en değerli üç şampiyonluğundan birisidir. 8 puan geride bile olsa inanan, meydan okuyan ve bu cesareti nedeniyle sezonun çoğu haftasını cezalı ve kenarda olamadan geçirmiş bir adamın önderliğinde önce takımın, sonra kulübün, sonra da milyonların inanmasıdır. imkansızı gerçekleştirmenin, zor olanı başarmanın eş anlamlısıdır benim için bu şampiyonluk, o diğer ikisiyle birlikte.
19 mayıs 2019 başakşehir maçını tribünden izlemiştim. belhanda'nın sayılmayan golünde neredeyse ağlıyordum, sonraki sayılmayan iki golde de millet küfür etmeye başlamıştı artık. onyekuru en son o kafa golünü atınca insanlar sevinmekten ziyade hakeme "hadi bunu da sayma aq hadi" diye bağırıyordu, ben dahil. *
bu şampiyonluğa başakşehir'e karşı kazanıldı diye bok atan insan ya galatasaray düşmanıdır, ya da galatasaraylı ancak balık hafızalı bir ahmaktır. o başakşehir maçını izleyen bilir ki ilk devre geriye düştükten sonra baskı sebebiyle takım iyice afallamış ve başakşehir'e karşı üst üste pozisyonlar vermiştik. sırf birkaç tane kale ağzından kaçırdı adamlar. öyle kolay maç olmadı yani, kaldı ki sezon kolay olsun. kendi evimizde, şampiyonluk maçında, gelin gibi süslenen o stadda handikap yeme tehlikesi geçirmiştik anlayacağınız.
bu sezonu sırf başakşehir'le kapıştık diye küçümseyenler söz konusu sezonda başımıza gelen hakem katliamlarını, var skandallarını, dallamalar bildirisini, hocanın ve teknik ekibin haftalarca haksız yere yedikleri cezaları, üzerimize koç çocukları tarafından yapılan algı oyunlarını ve sırf bu oyunlardan etkilenip bizim maçlarda gerginlik çıkaran sikik anadolu kulüplerini, primci konyaspor'u, hakemi vururdum diyip galibiyet karşılığı prim vaadeden satılık rize başkanını, başakşehir'den şampiyonluk isteyen long man'i düşünmeliler. (u: bu primci kulüplerin alayının da malum yere yakın olmaları da başka bir tesadüftür bu arada)
ama yok, ben bu kadar olumsuz şeyi aklıma getirmek istemiyorum derseniz başakşehir'i mamalayan istanbul büyükşehir belediyesi el değiştirdiğinde gamlı baykuşların takip eden 4-5 hafta boyunca yaşadığı seri sıçışı düşünün, mutluluğun dibini yaşayın. *
19 mayıs 2019 başakşehir maçını tribünden izlemiştim. belhanda'nın sayılmayan golünde neredeyse ağlıyordum, sonraki sayılmayan iki golde de millet küfür etmeye başlamıştı artık. onyekuru en son o kafa golünü atınca insanlar sevinmekten ziyade hakeme "hadi bunu da sayma aq hadi" diye bağırıyordu, ben dahil. *
bu şampiyonluğa başakşehir'e karşı kazanıldı diye bok atan insan ya galatasaray düşmanıdır, ya da galatasaraylı ancak balık hafızalı bir ahmaktır. o başakşehir maçını izleyen bilir ki ilk devre geriye düştükten sonra baskı sebebiyle takım iyice afallamış ve başakşehir'e karşı üst üste pozisyonlar vermiştik. sırf birkaç tane kale ağzından kaçırdı adamlar. öyle kolay maç olmadı yani, kaldı ki sezon kolay olsun. kendi evimizde, şampiyonluk maçında, gelin gibi süslenen o stadda handikap yeme tehlikesi geçirmiştik anlayacağınız.
bu sezonu sırf başakşehir'le kapıştık diye küçümseyenler söz konusu sezonda başımıza gelen hakem katliamlarını, var skandallarını, dallamalar bildirisini, hocanın ve teknik ekibin haftalarca haksız yere yedikleri cezaları, üzerimize koç çocukları tarafından yapılan algı oyunlarını ve sırf bu oyunlardan etkilenip bizim maçlarda gerginlik çıkaran sikik anadolu kulüplerini, primci konyaspor'u, hakemi vururdum diyip galibiyet karşılığı prim vaadeden satılık rize başkanını, başakşehir'den şampiyonluk isteyen long man'i düşünmeliler. (u: bu primci kulüplerin alayının da malum yere yakın olmaları da başka bir tesadüftür bu arada)
ama yok, ben bu kadar olumsuz şeyi aklıma getirmek istemiyorum derseniz başakşehir'i mamalayan istanbul büyükşehir belediyesi el değiştirdiğinde gamlı baykuşların takip eden 4-5 hafta boyunca yaşadığı seri sıçışı düşünün, mutluluğun dibini yaşayın. *
