david beckham

bana hep sadece futbol oynamak istermiş gibi gelen, bu yüzden de biraz hüzün veren milyon dolarlık ürün. eskiden "victoria'ya bak be adamı ne hale getirdi, bu kadın olmasa sıradan bir futbolcu kalacaktı" derdim ama şimdi bu yaşında hala derdinin milli takım olmasını, milan'da oynadığı futbolu görünce (ki eminim çok çalışıyordur bunun için. emre aşık beckham'dan sadece iki yaş büyük ve nasıl çalıştığını hepimiz biliyoruz.) belki de adamın tek istediğinin bu olduğunu düşünüyor insan. izlediğim tek röportajında "en çok yapmak istediğiniz ama yapamayacağınız şey nedir?" dendiğinde, bir saattir marketing mucizesi olarak kameraya poz veren adam gitmiş, çok samimi bir şekilde "oğlumla central park'ta futbol oynamak isterdim..." demişti. bu işi vurun kahpeye dönüştürmek belki yanlış ama amerika'ya transferi futbol açısından tam bir şaklabanlıktı ve sadece para içindi. oraya gidince scientology peşinde koşan karısı tarafından karar verilmiş bir şeydi sanki.

bütün menejerler, reklam şirketi, marketing danışmanları vs. arasından beckham'a tek bir şey sormak isterdim: şu anda olduğu, yıllardır adam gibi oynamayarak yeteneğini harcadığı, son yıllarında bu kadar çabalamak zorunda kaldığı, futbolcu olarak hiç seveninin olmadığı, her yere on iki korumayla gittiği, ama central park kadar avlusu olan evinde, günde binlerce dolar kazandığı imparatorluğu mu, yoksa daha mütevazi bir hayatta, sokakta çocuklarıyla gezebilerek, bu yaşa dolu dolu futbol oynarak gelmiş olmayı, bir klübün çok sevilen futbolcusu ve binlerce taraftarın göz bebeği olmayı mı tercih ederdi? bana hep ikinciyi, yani mesela harry kewell olmayı tercih edermiş gibi geliyor. **