1547
galatasaray'a gelirken, önde set oyunu kuramayan ve daha çok dinamizm ve savunma arkası koşular üstüne kurulu hücum organizasyonumuzun zenginleşeceğini düşünmüştüm. müthiş bir tempo ve hız gücü olan onyekuru'nun oyununda olmayan, topa basıp bekleme, belhanda'yla ve alınacak forvetle pas alışverişine girip, iki hızlı kanatla alamadığın, topu rakip ceza sahasının önünde sete oturtma gibi hedeflerimizin olduğunu sanmıştım. muhakkak ki terim'in aklındaki plan da buydu. bu planda babel'in alınması ( sözleşme şartları haricinde) mantıklı gözüküyordu. fakat takımın babel'den geri kalanı, bu oyunu kaldıracak bir tempoda kurulmadı. hem feghouli'nin en formda olduğu zamanda dahi topu ayağına isteyen bir oyuncu olması hem de belhanda'nın istikrarsızlığı, orta saha dinamizminin kaybedilmesiyle birlikte iyice çekilmez bir hücum organizasyonluğuyla bizi baş başa bıraktı. işte bu sistemde babel gibi oyuncular lükstür, gemi batarken kamarada oturup şarap içmektir.takımın her tür dinamizme, topu ileri taşıyacak oyuncuya , ayağına değil önüne top isteyen hücum oyuncularına ihtiyacı var çünkü türkiye ligi'nin genetik kodu da bunu gerektiriyor. bu sistemde ve sağlıksız bulduğum kafa yapısı sebebiyle babel'i uzun bir süre yedek bekletmek ve ikinci yarı hamle oyuncusu gibi görmek daha doğru olacak gibi. ama en başta da dediğim gibi , babel bu oyunun tek sorumlusu değil, tıpkı gemi batarken şarap içmeyi bırakmanız ile, geminin batışını engelleyemeyeceğiniz gibi.
