563
sıfırdan başlamak gerekir bazen hayata. bir an gelir tüm düzenin bozulur. maddi ya da manevi yıkılmışsındır. kaparsın gözlerini rüya demek için bunlar, uyanıp her şeyin eski halini almış olmasını umarak açarsın gözlerini, ama yıkıntılar yerli yerindedir. bazen bir güç ararsın kendinde; tek elle tutmak istersin dünyayı diğer elinde kalemin, yazmak istersin dünyaya kaderini.
hiç bir şey senin istediğin gibi gitmez. taşlar senin kaldırıp taşıyamayacağın kadar ağırdır. düzen değişiyordur, alışkanlıkların yıkılıp gidiyordur ve sen çaresizliğin hüznünü taşıyorsundur kalbinde. sığınılacak tüm sevgiler kaldıramaz seninle beraber yükünü. sana kalbinde sevgi duyan herkes sadece bir gıdım almaya çalışır acından, fazlasına kimsenin kudreti yetmez. başını koyduğun kucaklar eskisi kadar rahat değildir. sana sarılan kollar eskisi kadar ısıtmaz seni.
kendinden bile kaçıp sığınmaya çalışırsın bir şeye. sonra;
kalkarsın yataktan,
kahvaltımsı bir şey yaparsın, ekmeğin üstüne az bir şey peynir,
sonra da ılımış çay bir bardak, bir buçuk şekerli,
televizyonu açarsın pazar öğlen saatinde, evveli akşam kimin kimi gıdıkladığının resimleri akar,
odana gidersin, elinde kağıt kalem, sırdaşın ihanet etmez sana, yazdığın satırlarında saklı kalır hep,
sıkılır dışarı çıkarsın, köşedeki bayide çalışmadan zengin olmak isteyen mahalle gençleri karalar kolonları,
dönersin yuvana az bir şey sıcaklık kalmıştır belki diye ama için üşüyordur hala,
cüzdanına bakarsın, bir şey çarpar gözüne,
sevinirsin...
sonra giyersin üstünü yeniden, renkler sarı-kırmızıdır,
atkını takarsın boynuna,
otobüse binersin, akbilin çıkardığı iki tonlu ses kulaklarını tırmalar,
kafanı çevirisin, insanlar sana bakar ya gülümser ya da kafa çeviriler,
yaklaştıkça oraya çevredekilerle renk uyumun artar,
inip otobüsten yürürsün, durakların arasından, gima nın önünden,
sami yen sokakta bir iki tanıdıkla selamlaşıp beklersin, meşaleler yanar aydınlatır yüzünü,
burger'ın önünden dönersin stada,
turnikelerden geçersin,
merdivenleri çıkarsın,
polisler dokunur sana, hiç bakmadan dokunlmuş yaralarına,
sahayı görürsün,
üşümüyorsundur artık,
o senin yanındadır;
sığınılacak şeyin adıdır galatasaray...
hiç bir şey senin istediğin gibi gitmez. taşlar senin kaldırıp taşıyamayacağın kadar ağırdır. düzen değişiyordur, alışkanlıkların yıkılıp gidiyordur ve sen çaresizliğin hüznünü taşıyorsundur kalbinde. sığınılacak tüm sevgiler kaldıramaz seninle beraber yükünü. sana kalbinde sevgi duyan herkes sadece bir gıdım almaya çalışır acından, fazlasına kimsenin kudreti yetmez. başını koyduğun kucaklar eskisi kadar rahat değildir. sana sarılan kollar eskisi kadar ısıtmaz seni.
kendinden bile kaçıp sığınmaya çalışırsın bir şeye. sonra;
kalkarsın yataktan,
kahvaltımsı bir şey yaparsın, ekmeğin üstüne az bir şey peynir,
sonra da ılımış çay bir bardak, bir buçuk şekerli,
televizyonu açarsın pazar öğlen saatinde, evveli akşam kimin kimi gıdıkladığının resimleri akar,
odana gidersin, elinde kağıt kalem, sırdaşın ihanet etmez sana, yazdığın satırlarında saklı kalır hep,
sıkılır dışarı çıkarsın, köşedeki bayide çalışmadan zengin olmak isteyen mahalle gençleri karalar kolonları,
dönersin yuvana az bir şey sıcaklık kalmıştır belki diye ama için üşüyordur hala,
cüzdanına bakarsın, bir şey çarpar gözüne,
sevinirsin...
sonra giyersin üstünü yeniden, renkler sarı-kırmızıdır,
atkını takarsın boynuna,
otobüse binersin, akbilin çıkardığı iki tonlu ses kulaklarını tırmalar,
kafanı çevirisin, insanlar sana bakar ya gülümser ya da kafa çeviriler,
yaklaştıkça oraya çevredekilerle renk uyumun artar,
inip otobüsten yürürsün, durakların arasından, gima nın önünden,
sami yen sokakta bir iki tanıdıkla selamlaşıp beklersin, meşaleler yanar aydınlatır yüzünü,
burger'ın önünden dönersin stada,
turnikelerden geçersin,
merdivenleri çıkarsın,
polisler dokunur sana, hiç bakmadan dokunlmuş yaralarına,
sahayı görürsün,
üşümüyorsundur artık,
o senin yanındadır;
sığınılacak şeyin adıdır galatasaray...
