• 37
    1 ekim 2019 galatasaray psg maçının sonlarına doğru doldur boşalta dönerken 'gidin ileri * ha 1-0 olmuş ha 2-0' böyle diyen biri 'yenildik ama ezilmedik' demez. skora üzülüp oyun için sevinme sebeblerimi söyleyeyim.

    1- dünkü fatih terim'in 'çok yakın bir gelecekte 'kaybetsek bile gurur duyacağımız bir takım olacak' sözünü hatırlayıp hocanın vaadettiği şeye yaklaşma sevinciydi bendeki.

    2- bu sezon gerçekten kötü oynuyorduk. iyiye yakın bile bir maçımız yok. takımın yaşı, formu beni karamsarlığa sürüklüyordu. 'nasıl toparlayacağız?' düşüncesi aklımı kemiriyordu. psg gibi bir takıma karşı ancak bu kadar oynanırdı bu kadar kısa bir sürede. fb maçına göre siyah-beyaz fark vardı.

    3- maçtan önce 4 mü olur? 5 mi? soruları soruluyordu. fark yiyeceğimiz söyleniyordu. fakat maç bittikten sonra üzüldüm açıkcası.

    4- taraftarın fb maçından sonra küstüğünü ve stadın boş olacağını, gelenlerin de etkili olmayacağını düşünmüştüm. taraftar ilk defa futbolcuları her seferinde ayağa kaldıran, dik durmasını sağlayan oldu. gol yedikten sonra bile hiç modları düşmedi. maçın benim adıma en sevindiren kısmıydı bu.

    benim gibi kimse ezilmediğimiz için sevinmemiştir. tünelin ucundaki işığı gördüğü için sevinmiştir.

    edit: düzeltme
App Store'dan indirin Google Play'den alın