245
amedspor olayından çıkıyor sanırım solda. dünyanın bence en büyük suçudur. teröriste terörist demek elbette ırkçılık değildir. ancak genelleme yapmaktan daha büyük ırkçılık var mıdır bilemiyorum. bir kaç kelimeyle bizlerin istemeden nasıl ırkçılık yaptığını anlatayım size.
öncelikle türkiye'de kesinlikle ırkçılık derecesinde ayrımcılık vardır. buna kendimi katarak söylüyorum, insan seçiyoruz. evimizi kiraya verirken, kızımızı biriyle evlendirirken, ya da biriyle arkadaşlık kurarken kürtlere kesinlikle önyargılıyız. benim oturduğum yer boşnakların ağırlıkta olduğu bir bölge. çocukluğumuzda kürt kelimesinin ne anlama geldiğini bilmeden büyütüldük biz. kürt, türk, laz, çerkez nedir hiç bilmezdik. ne zaman ki oturduğumuz evde ev sahibi, evini kiraya vermek isterken bir kürt'e ''ben kürt'e ev vermem'' dedi, babama sormuştum baba kürtler kötü mü diye. ordan sonra bilinç altıma öyle bir yerleşti ki kürt haindir, kürt teröristtir, kürt şöyledir, böyledir. üstelik bu ırçılığı yapan boşnaklardı. bir azınlık, bir azınlığa ırkçılık yapacak derecede ırkçıyız biz evet. bununla yüzleşmek zor olsa da, hepimizin bilinç altında bu var.
okulda ki o çocukları ayrıştırmadan tutun, kişilik haklarına saldırıları, bakışlarınızı düşünün. ve ayrıştırdığınız o insanların yerine kendinizi koyun. çok milliyetçi bir kürt olsanız bile boşa çabaladığınızı hissetmeniz gayet normal değil mi?
en önemlisi azcık eleştiri yapmak. bu beladan kurtulmak için eleştiri yapmamız gerekiyor. kürt'ün terörist olmadığına, muhafazakarların şeriatçı olmadığına, içki içenin din düşmanı olmadığına, zencilerin kokmadığına, alevilerin sapkın olmadığına kendimizi inandırmamız gerekiyor. biz türklüğümüzle gurur duyarız elbette. ama bunu başkasını aşağılar derecede yapıyorsak, bu bile istemsiz yapılan aşağılamadır. mustafa kemal atatürk '' ne mutlu türk olana'' dememiştir.
ne mutlu türküm diyene
öncelikle türkiye'de kesinlikle ırkçılık derecesinde ayrımcılık vardır. buna kendimi katarak söylüyorum, insan seçiyoruz. evimizi kiraya verirken, kızımızı biriyle evlendirirken, ya da biriyle arkadaşlık kurarken kürtlere kesinlikle önyargılıyız. benim oturduğum yer boşnakların ağırlıkta olduğu bir bölge. çocukluğumuzda kürt kelimesinin ne anlama geldiğini bilmeden büyütüldük biz. kürt, türk, laz, çerkez nedir hiç bilmezdik. ne zaman ki oturduğumuz evde ev sahibi, evini kiraya vermek isterken bir kürt'e ''ben kürt'e ev vermem'' dedi, babama sormuştum baba kürtler kötü mü diye. ordan sonra bilinç altıma öyle bir yerleşti ki kürt haindir, kürt teröristtir, kürt şöyledir, böyledir. üstelik bu ırçılığı yapan boşnaklardı. bir azınlık, bir azınlığa ırkçılık yapacak derecede ırkçıyız biz evet. bununla yüzleşmek zor olsa da, hepimizin bilinç altında bu var.
okulda ki o çocukları ayrıştırmadan tutun, kişilik haklarına saldırıları, bakışlarınızı düşünün. ve ayrıştırdığınız o insanların yerine kendinizi koyun. çok milliyetçi bir kürt olsanız bile boşa çabaladığınızı hissetmeniz gayet normal değil mi?
en önemlisi azcık eleştiri yapmak. bu beladan kurtulmak için eleştiri yapmamız gerekiyor. kürt'ün terörist olmadığına, muhafazakarların şeriatçı olmadığına, içki içenin din düşmanı olmadığına, zencilerin kokmadığına, alevilerin sapkın olmadığına kendimizi inandırmamız gerekiyor. biz türklüğümüzle gurur duyarız elbette. ama bunu başkasını aşağılar derecede yapıyorsak, bu bile istemsiz yapılan aşağılamadır. mustafa kemal atatürk '' ne mutlu türk olana'' dememiştir.
ne mutlu türküm diyene
