1153
selamlar;
izmirliyim. bu sene haziran ayında ağır bir ameliyat geçirdim ve bu yüzden 413'teki kombinemi yenileyememiştim. içim içimi yiyordu haftalardır ama dedim ya, kombine edinmemek için geçerli bir bahanem vardı ve kendimi bu şekilde teskin ediyordum.
az önce netflix'te bir şeyler bakınırken birden canım sıkıldı dostlarım. sanırım hayatımda renk yoktu, heyecan yoktu, dahası "bu hafta cumartesi mi yoksa pazar mı oynuyoruz? otobüs gece mi yoksa gündüz mü kalkacak?" sorularını artık sormaz olmuştum. bu benim için büyük bir eksiklikti sanırım, bilemiyorum.
sonra birden, kimselere sormadan, kimseye söylemeden akşamın 10'unda açtım paso'yu, seçtim doğu 416'yı ve bir kombine edindim. zaten 1 adet boş yer vardı ve sihirli bir şekilde benim için ayrılmış gibiydi bu yer * üstelik maçlara da tek başıma gideceğim bu kez, yanımda sizleri bir kenara bırakıyorum, tanıdığım kimseler olmayacak maç esnasında. ne yazık ki ameliyatım sebebiyle sesim çok iyi çıkmıyor 2 aydır ama takımıma sesimle olmasa bile yüreğimle destek verebileceğimi bilmek moralimi birden yerine getirdi. sesim çıkmıyor ama gerekirse avuçlarım kanayıncaya kadar alkışlayacağım herkesi, bunu bilmek de güzel.
adanmış hayatların umudu diye boşa demiyoruz sanırım. galatasaraylı olmak gerçekten çok güzel.
izmirliyim. bu sene haziran ayında ağır bir ameliyat geçirdim ve bu yüzden 413'teki kombinemi yenileyememiştim. içim içimi yiyordu haftalardır ama dedim ya, kombine edinmemek için geçerli bir bahanem vardı ve kendimi bu şekilde teskin ediyordum.
az önce netflix'te bir şeyler bakınırken birden canım sıkıldı dostlarım. sanırım hayatımda renk yoktu, heyecan yoktu, dahası "bu hafta cumartesi mi yoksa pazar mı oynuyoruz? otobüs gece mi yoksa gündüz mü kalkacak?" sorularını artık sormaz olmuştum. bu benim için büyük bir eksiklikti sanırım, bilemiyorum.
sonra birden, kimselere sormadan, kimseye söylemeden akşamın 10'unda açtım paso'yu, seçtim doğu 416'yı ve bir kombine edindim. zaten 1 adet boş yer vardı ve sihirli bir şekilde benim için ayrılmış gibiydi bu yer * üstelik maçlara da tek başıma gideceğim bu kez, yanımda sizleri bir kenara bırakıyorum, tanıdığım kimseler olmayacak maç esnasında. ne yazık ki ameliyatım sebebiyle sesim çok iyi çıkmıyor 2 aydır ama takımıma sesimle olmasa bile yüreğimle destek verebileceğimi bilmek moralimi birden yerine getirdi. sesim çıkmıyor ama gerekirse avuçlarım kanayıncaya kadar alkışlayacağım herkesi, bunu bilmek de güzel.
adanmış hayatların umudu diye boşa demiyoruz sanırım. galatasaraylı olmak gerçekten çok güzel.
