218
en fazla saygı duyduğum anadolu kulübü. 2006 yılında gardlarını düşürmeden, profesyonelce sonuna kadar, maç ne kadar uzarsa uzasın oynamaları çok büyük takdirimi kazanmıştı. türkiyede sporun içinde spor ruhu dışında her şey olduğu için bu durum oldukça şaşırtıcıdır da. bazen düşünüyorum, aynı senaryo 2019 yılında olsa, aynı şeyi görebilme ihtimalimiz yüzde olarak kaçtır acaba?
türk futbolu öyle bir noktaya geldi ki, eğer rakibinizde sizden yetişme bir teknik direktör varsa o takım sizi yenmediği sürece size yatmış oluyor. eğer rakipte transfer etmek istediğiniz bir oyuncu varsa, ve o maçı kazanırsanız, yine karşı takım yatmış oluyor. rakip galatasaray olmadıkça hiç bir başkanın ağzından da şöyle yeneceğiz böyle yeneceğiz diye bir şey duyamıyoruz artık. bu trende bakıyorum da yetişmişler ama başkanlarının 2-0 galibiyet rüyasıyla.
dediğim gibi bugün artık denizlispor da diğer anadolu kulüplerinden farksız. ancak 2006 yılındaki duruşlarını hiç bir zaman unutmayacağım çünkü o sezon kazandığımız şampiyonluk 2011-12 sezonunda sonradan uydurma play-off saçmalığına rağmen kazandığımız şampiyonlukla birlikte benim için en özel şampiyonluktur.
türk futbolu öyle bir noktaya geldi ki, eğer rakibinizde sizden yetişme bir teknik direktör varsa o takım sizi yenmediği sürece size yatmış oluyor. eğer rakipte transfer etmek istediğiniz bir oyuncu varsa, ve o maçı kazanırsanız, yine karşı takım yatmış oluyor. rakip galatasaray olmadıkça hiç bir başkanın ağzından da şöyle yeneceğiz böyle yeneceğiz diye bir şey duyamıyoruz artık. bu trende bakıyorum da yetişmişler ama başkanlarının 2-0 galibiyet rüyasıyla.
dediğim gibi bugün artık denizlispor da diğer anadolu kulüplerinden farksız. ancak 2006 yılındaki duruşlarını hiç bir zaman unutmayacağım çünkü o sezon kazandığımız şampiyonluk 2011-12 sezonunda sonradan uydurma play-off saçmalığına rağmen kazandığımız şampiyonlukla birlikte benim için en özel şampiyonluktur.
