361
geçen hafta aslında hiç aklımda olmamasına rağmen 14 nisan 2019 fb-galatasaray maçını gördüm rüyamda. kadıköy deplasmanı bizim gibi galatasaraylı gençler için artık bir travma halini almış durumda. herhalde o yüzden rüyamda kendimi çocuk gibi hissediyordum ve tanımadığım bir kaç galatasaraylı çocukla beraber bu maçı izliyorduk.
inanılmaz iyi oynuyorduk ama sadece 1-0 öndeydik. kaçan gollerin haddi hesabı yoktu. korku ve öfke sarmıştı bizi. ilk yarı 1-0 bitti ve hüngür hüngür ağlamaya başladım rüyamda. kesin ikinci yarı gol yiyip yenileceğiz diye. o şekilde gece uyandım ve rüyanın da etkisiyle dolandım evde. salonda boş bakışlarla oturdum bir süre. daha sonra tekrar uyudum.
sanki ben uyanıkken maç oynanıp bitmiş gibi tekrar devam ettim rüyama. maçın sonucunu merakla bekliyordum ama istemeyeceğim bir sonucu görmekten de korkuyordum. rüyamda sözlüğe girdim ve entryler arasında hızlıca sonucu aradım. gördüğüm sonuçla birlikte çocuklar gibi şendim: 0-4 kazanmıştık. maç sonu aynı sonucu gerçekten de burada görmek hepimize nasip olur ümidiyle paylaşayım dedim.
maçın ilk yarısı 1-0 üstünlüğümüzle biterse; söz veriyorum, ikinci yarısını izlemeyeceğim. :)
inanılmaz iyi oynuyorduk ama sadece 1-0 öndeydik. kaçan gollerin haddi hesabı yoktu. korku ve öfke sarmıştı bizi. ilk yarı 1-0 bitti ve hüngür hüngür ağlamaya başladım rüyamda. kesin ikinci yarı gol yiyip yenileceğiz diye. o şekilde gece uyandım ve rüyanın da etkisiyle dolandım evde. salonda boş bakışlarla oturdum bir süre. daha sonra tekrar uyudum.
sanki ben uyanıkken maç oynanıp bitmiş gibi tekrar devam ettim rüyama. maçın sonucunu merakla bekliyordum ama istemeyeceğim bir sonucu görmekten de korkuyordum. rüyamda sözlüğe girdim ve entryler arasında hızlıca sonucu aradım. gördüğüm sonuçla birlikte çocuklar gibi şendim: 0-4 kazanmıştık. maç sonu aynı sonucu gerçekten de burada görmek hepimize nasip olur ümidiyle paylaşayım dedim.
maçın ilk yarısı 1-0 üstünlüğümüzle biterse; söz veriyorum, ikinci yarısını izlemeyeceğim. :)
