51
en son heyecanla izlenen maç başlığını görünce aklıma gelen unutulmaz karşılaşma...
bir önceki turda girona deplasmanında başlamıştı aslında. sonlara kadar ortada giden skor, birkaç dakika kala buraya kadar mıydı acaba düşüncesinin zirve yapması, derken sezon boyu son topta sıçan takımın bu sefer son topta yetti artık diyerek turu koparması, tarihinin en kötü sezonlarından birini geçiren takımın soyunma odasından düşen o muhteşem fotoğraf...
bir önceki sezon yakın doğu'dan sonra bu sene de kupanın açık favorisinin yine yarı finalde gelmesi sonrası milletin isyan etmeleri. derken işsiz bir pazar günü birkaç deliyle eşleşme hakkında nasıl olacak falan muhabbeti dönerken youtube'da izlenen bir videonun gazıyla goygoyuna atılmış birkaç tweetten sonra işin bir anda ciddiye binip bir takıntıya dönüşmesi. izlenen, izlettirilen bir sürü video. sayfalarca analizler, istatistikler falanlar filanlar. kimisine motivasyon kimisine sinir bozmacalı onlarca tweetler, "hadi sen yaparsın"lar, tanımadığın kelli felli ispanyollarla atışmalar falan...
2 hafta neredeyse rakibi ezberleyip ilk maçı izleyemem. eve yorgun argın, bir ton fırça yemiş ve çamur içinde eve gecenin bir vakti girince gelen 7 farklı galibiyet bilgisi ve dökülen iki damla yaş. geçmek bilmeyen bir hafta. "iç sahada kaybetmiyorlar abi" argümanını boşa çıkarmak için yırtınmacalar, çok sükseli iç saha maçlarını tekrar tekrar analizlemeler, yendiler ama işte böyle böyle yendiler diye verebildiğince tüyo vermeler. yavaş yavaş tweetlere geri dönüşlerin başlaması, abi sen inanıyor musun hakikatencilerin olacak olacak moduna girmesi...
bir türlü geçmek bilmeyen o gün, youtube'dan spikersiz yayın, susmayan kornalar ve yürek söken bir maç... kemirilen tırnaklar hatta parmaklar, edilen dualar, oturduğu yerde dökülen ter, birkaç kere köşeye sıkışır gibi olsa da nanik yapıp kurtulan takım. mustafa denizli misali sahada sayısız defa oynanan maçın tam da o şekilde gitmesi, son saniyelerde gaipten geliyor sanılan ancak avenida tribününün bilmeden çaldığı i will survive, rakibin son bir gayetle savurduğu umutsuz üçlük, petronyte'nin kaptığı topu direk tavana dikmesi ve kızların 15 kişiyle salonu bastıran tezahüratı...
koştura koştura tuvalete yetişip 2 dakika falan işemek, evde çok dua ettim çok modunda dolanırken dizisinin sonunu uyumadan izlemeye çalışan anneyle karşılaşmak, halimi gören annenin aldığı cevap sonrası uzun zamandır nadasa yatırdığı olmayacak bu çocuk repliğini tekrardan salması, twitterda orda burda goygoy falan derken bir türlü tutmayan uyku. sabah işe gidecek olmanın realitesiyle yüzleşip güç bela kapanan gözlerin artık adrenalinin de etkisiyle 2 saat falan sonra yeniden açılması. elde telefon mutlu mesut sosyal medyada turlarken atılan yorumları falan görüp gecenin üçünde gelen o unutulmaz teşekkür mesajı ve sonrasında sabaha kadar devam eden efsane muhabbet...
unut deseler de unutamam herhalde...
#10 numaranın da dediği gibi, galatasaray'ım çok yaşa...
bu arada bahsi geçen video:
https://www.youtube.com/watch?v=xAU5cFPErig
15 sene sonra televizyonlar beni bulsun, ben de böyle anlatabilirim o maçı...
(bkz: tarihte bugün)
bir önceki turda girona deplasmanında başlamıştı aslında. sonlara kadar ortada giden skor, birkaç dakika kala buraya kadar mıydı acaba düşüncesinin zirve yapması, derken sezon boyu son topta sıçan takımın bu sefer son topta yetti artık diyerek turu koparması, tarihinin en kötü sezonlarından birini geçiren takımın soyunma odasından düşen o muhteşem fotoğraf...
bir önceki sezon yakın doğu'dan sonra bu sene de kupanın açık favorisinin yine yarı finalde gelmesi sonrası milletin isyan etmeleri. derken işsiz bir pazar günü birkaç deliyle eşleşme hakkında nasıl olacak falan muhabbeti dönerken youtube'da izlenen bir videonun gazıyla goygoyuna atılmış birkaç tweetten sonra işin bir anda ciddiye binip bir takıntıya dönüşmesi. izlenen, izlettirilen bir sürü video. sayfalarca analizler, istatistikler falanlar filanlar. kimisine motivasyon kimisine sinir bozmacalı onlarca tweetler, "hadi sen yaparsın"lar, tanımadığın kelli felli ispanyollarla atışmalar falan...
2 hafta neredeyse rakibi ezberleyip ilk maçı izleyemem. eve yorgun argın, bir ton fırça yemiş ve çamur içinde eve gecenin bir vakti girince gelen 7 farklı galibiyet bilgisi ve dökülen iki damla yaş. geçmek bilmeyen bir hafta. "iç sahada kaybetmiyorlar abi" argümanını boşa çıkarmak için yırtınmacalar, çok sükseli iç saha maçlarını tekrar tekrar analizlemeler, yendiler ama işte böyle böyle yendiler diye verebildiğince tüyo vermeler. yavaş yavaş tweetlere geri dönüşlerin başlaması, abi sen inanıyor musun hakikatencilerin olacak olacak moduna girmesi...
bir türlü geçmek bilmeyen o gün, youtube'dan spikersiz yayın, susmayan kornalar ve yürek söken bir maç... kemirilen tırnaklar hatta parmaklar, edilen dualar, oturduğu yerde dökülen ter, birkaç kere köşeye sıkışır gibi olsa da nanik yapıp kurtulan takım. mustafa denizli misali sahada sayısız defa oynanan maçın tam da o şekilde gitmesi, son saniyelerde gaipten geliyor sanılan ancak avenida tribününün bilmeden çaldığı i will survive, rakibin son bir gayetle savurduğu umutsuz üçlük, petronyte'nin kaptığı topu direk tavana dikmesi ve kızların 15 kişiyle salonu bastıran tezahüratı...
koştura koştura tuvalete yetişip 2 dakika falan işemek, evde çok dua ettim çok modunda dolanırken dizisinin sonunu uyumadan izlemeye çalışan anneyle karşılaşmak, halimi gören annenin aldığı cevap sonrası uzun zamandır nadasa yatırdığı olmayacak bu çocuk repliğini tekrardan salması, twitterda orda burda goygoy falan derken bir türlü tutmayan uyku. sabah işe gidecek olmanın realitesiyle yüzleşip güç bela kapanan gözlerin artık adrenalinin de etkisiyle 2 saat falan sonra yeniden açılması. elde telefon mutlu mesut sosyal medyada turlarken atılan yorumları falan görüp gecenin üçünde gelen o unutulmaz teşekkür mesajı ve sonrasında sabaha kadar devam eden efsane muhabbet...
unut deseler de unutamam herhalde...
#10 numaranın da dediği gibi, galatasaray'ım çok yaşa...
bu arada bahsi geçen video:
https://www.youtube.com/watch?v=xAU5cFPErig
15 sene sonra televizyonlar beni bulsun, ben de böyle anlatabilirim o maçı...
(bkz: tarihte bugün)
