12541
daha öncelerde de yazmistim, genel anlamda takip edildiginde yurdum insaninin kötü karakteristik özellikleri hakkinda fikir verebilecek olusumdur. (bkz: galatasaray sözlük/#2350085).
ilgili entrymde yazmadigim bir seyi de eklemek istiyorum. cok fazla bahane üretiyoruz. baska bir deyisle hicbir zaman yanlisi kendimizde aramiyoruz.
öncelikle sunu algilayarak baslamak gerek, hayat adil degil. yani bazi insanlar sansli dogup, daha 3 yasina geldiginde butun hayati sekillenmis, emekliliginde ne yapacagi bile belliyken, bazisi 3 yasinda sokakta ciplak ayakla ekmek parasi icin dileniyorsa bence adaleti vs bir kenara birakalim.
adalet olmamasi demek sadece sansli kesimin basarili olacagi demek degildir tabi ki. mesela, üniversiteleri, sadece özel okullarda okuyup özel derslere bogulmus cocuklar kazanmiyorlar, devlet okulundan gelip düsük bütceli dershanelerde egitim alip sinavda derece alan pek cok gencimiz var.
demem odur ki, yapilmasi gereken sey adaletsizlikle mücadele etmektir. yapilmasi gereken sey, adaletin olmadigi yerde, esitlik saglanmiyorsa, arayi kapatmak icin daha cok calismaktir.
calismayip, mücadele etmeyip, sonra hayatin sana güzel seyler getirmesini bekleyip, getirmediginde isyan etmek, sucu tamamen baskalarina atmak kisisel basarisizliklari örtbas etmenin en kolay yoludur.
futbol takimimiz ve taraftarimiz 2018 2019 sezonunda benzer bir yanilgi icerisinde sürünüyor. 1. macindan 24. macina kadar, toplasak 3 5 macta gercekten sahanin hakimi olan, rakibi bogan ve bunu macin 90 dakikasi yapabilen bir takim olduk. geriye kalan maclarin neredeyse tamaminda ya git gelli maclar yasadik ya da rakibimizin altinda performans gösterdik. ceza sahasina 5 sefer girdigimiz macta ama hakem penaltimizi vermedi diye burada aglar duruma düstük. demedik ki biz neden ceza sahasina sadece 5 sefer girebiliyoruz.
hakemler tarafli, federasyon tarafli, hükümet tarafli, rakip kulüpler bile bize karsi birlesti. kisacasi herkes tarafli. ancak biz de galatasarayiz.
basaksehirin de kollandigini herkes biliyor hatta en bastaki insan bile kendisinin sampiyonlugunu istedigini belirtiyor. basaksehirden de temsil ettigi herseyden de tiksiniyorum. yani kendileri yerine herhangi bir baska anadolu takimi sampiyonluk yarisinda rakibimiz olsa idi ve onlara kaybediyor olsa idik bu kadar üzülmezdim ama basaksehiri ciddi anlamda icim almiyor. ancak sunu da görmek lazim ki, biz onlarin yaptigi gibi defans yapamiyoruz, onlarin yaptigi set hücumlarinin hic biri bizde yok. adamlarda kadrodan birini al yerine ortalama birini koy, birebir ayni sekilde oynuyorlar. biz ise belhanda sakatlandi sampiyonlugu verdik.
demem o ki, kalkip da buralarda yok hakemler yok kulüpler birligi yok su yok bu önümüzü kesti demeyelim. eger ki biz top oynasa idik bu sene hepsini üst üste koyar 10 puan da fark yazar sampiyon olurduk. oturalim sikintimiz ne, nerelerde yanlislarimiz var ona odaklanalim, kisa ve uzun vadeli planlamalar yapalim ve kalici basarilarin pesinde kosalim.
ilgili entrymde yazmadigim bir seyi de eklemek istiyorum. cok fazla bahane üretiyoruz. baska bir deyisle hicbir zaman yanlisi kendimizde aramiyoruz.
öncelikle sunu algilayarak baslamak gerek, hayat adil degil. yani bazi insanlar sansli dogup, daha 3 yasina geldiginde butun hayati sekillenmis, emekliliginde ne yapacagi bile belliyken, bazisi 3 yasinda sokakta ciplak ayakla ekmek parasi icin dileniyorsa bence adaleti vs bir kenara birakalim.
adalet olmamasi demek sadece sansli kesimin basarili olacagi demek degildir tabi ki. mesela, üniversiteleri, sadece özel okullarda okuyup özel derslere bogulmus cocuklar kazanmiyorlar, devlet okulundan gelip düsük bütceli dershanelerde egitim alip sinavda derece alan pek cok gencimiz var.
demem odur ki, yapilmasi gereken sey adaletsizlikle mücadele etmektir. yapilmasi gereken sey, adaletin olmadigi yerde, esitlik saglanmiyorsa, arayi kapatmak icin daha cok calismaktir.
calismayip, mücadele etmeyip, sonra hayatin sana güzel seyler getirmesini bekleyip, getirmediginde isyan etmek, sucu tamamen baskalarina atmak kisisel basarisizliklari örtbas etmenin en kolay yoludur.
futbol takimimiz ve taraftarimiz 2018 2019 sezonunda benzer bir yanilgi icerisinde sürünüyor. 1. macindan 24. macina kadar, toplasak 3 5 macta gercekten sahanin hakimi olan, rakibi bogan ve bunu macin 90 dakikasi yapabilen bir takim olduk. geriye kalan maclarin neredeyse tamaminda ya git gelli maclar yasadik ya da rakibimizin altinda performans gösterdik. ceza sahasina 5 sefer girdigimiz macta ama hakem penaltimizi vermedi diye burada aglar duruma düstük. demedik ki biz neden ceza sahasina sadece 5 sefer girebiliyoruz.
hakemler tarafli, federasyon tarafli, hükümet tarafli, rakip kulüpler bile bize karsi birlesti. kisacasi herkes tarafli. ancak biz de galatasarayiz.
basaksehirin de kollandigini herkes biliyor hatta en bastaki insan bile kendisinin sampiyonlugunu istedigini belirtiyor. basaksehirden de temsil ettigi herseyden de tiksiniyorum. yani kendileri yerine herhangi bir baska anadolu takimi sampiyonluk yarisinda rakibimiz olsa idi ve onlara kaybediyor olsa idik bu kadar üzülmezdim ama basaksehiri ciddi anlamda icim almiyor. ancak sunu da görmek lazim ki, biz onlarin yaptigi gibi defans yapamiyoruz, onlarin yaptigi set hücumlarinin hic biri bizde yok. adamlarda kadrodan birini al yerine ortalama birini koy, birebir ayni sekilde oynuyorlar. biz ise belhanda sakatlandi sampiyonlugu verdik.
demem o ki, kalkip da buralarda yok hakemler yok kulüpler birligi yok su yok bu önümüzü kesti demeyelim. eger ki biz top oynasa idik bu sene hepsini üst üste koyar 10 puan da fark yazar sampiyon olurduk. oturalim sikintimiz ne, nerelerde yanlislarimiz var ona odaklanalim, kisa ve uzun vadeli planlamalar yapalim ve kalici basarilarin pesinde kosalim.
