futbolcusunu ıslıklayan taraftar

yapıldığı zamanın önemli olduğu olaydır. maç esnasında yapılması hem hedefteki oyuncuya hem takıma olumsuz yansır; ama maçtan sonra bu tepki; belirli bir süre geride kaldıktan sonra artık taraftarın tahammül sınırlarını zorlamışsa, hem taraftar psikolojisi için hem de oyuncunun kendine çeki düzen vermesi için, ortaya bir tepki koymak için olması gerekendir. tepki yani, tepki. eğer ortada ters giden bir şey varsa, bir hoşnutsuzluk varsa olması gayet doğal olaydır. bu neden bu kadar büyütülüyor? koşulsuz şartsız desteklemek; eksikleri, hataları, yanlışları örtbas etmek midir? bunun neresi sağlıklı bir bakış açısı biri bana söyleyebilir mi?

olaya sinan gümüş açısından bakarsak artık yukarda da bahsettiğim gibi taraftarın kendisine tahammülü kalmadı. forvet yok dedik, kırma forvet dedik, eksiklerini kapatır dedik; yok! ne kanada benziyor ne forvete benziyor. marcao kendisinden daha iyi sürüklüyor takımı. eh, bırakın da bir zahmet artık ben bu adama bir tepki koyayım değil mi? tepkiden sonra ya bundan ders çıkarır ya da daha şiddetli tepki görmeyi kabul eder, bu kendisine kalmış.

artık futbolcunun performansına bağlı konularda taraftara fatura kesmekten vazgeçin. takım handikap atar, taraftar iki eğlenmeye başlar, takımın önde götürdüğü maç berabere biter, hooop suçlu taraftar. oyuncunun performansı artık taraftarın tahammülünü zorlayacak seviyede kötü gider, taraftar tepki koyar, hooop suçlu yine taraftar! koşulsuz şartsız destek diyorsanız belhanda’ya da kem küm etmeyeceksiniz, selçuk inan’a da. çifte standart yapmayacaksınız o vakit.

artık toparlayalım. yukarda da belirttiğim gibi bunun doğru bir zamanı ve nizamı olmalı. haddi fazla aşmamalı, haklıyken haksız konuma düşmemeli.