2010

mayıs ayını düşünüyorum sürekli bu yılın.sene sonunda gireceğim üniverse sınavı bile bu kadar heyecanlandırmıyor.gündüzden bütün gazeteler alınmış ve zaman geçiriliyordur.ama maç saati bir türlü gelmez.herkezin elenir dediği turda juventusu eleyen gönlümün orjini;feneri darmadağın eden liverpoolla finale çıkacaktır.gazeteler zamanı doldurmayınca bilgisayarın altındaki cd zulası özenle çıkarılır ve unutulmaz maçlar dvdleri teker teker izlenir.aşırtma gollerin konuştuğu mallorca maçları,korkunç bir gerginlikte geçerken hakanın inanılmaz plasesiyle kazanılan leeds maçı ,yapma adamslar , karşı karşıya kaçıran arif , gözlerinden öpüyorum tafarel vs. vs.
kaçıncı olduğunu hesaplayamadığın son birayıda çekersin.o kadar mutlusundur ki küçük adamlara bile üzülürsün.aziz yıldırım gelir aklına.kendine kızarsın niye bu adama küfrettim.veya niye dalga geçtim bu küçük adamın klübüyle diye.sen galataraylısın.sen paranın ilerlettiği sadece bir spor klübü değil 1800lerin sonunda bir fransız gazetesinde osmanlıdaki tek laik kurum adıyla çıkan bir lisenin ve o liseden doğup ülkenin dört bir yanında gerçek destekçilerine nüfuz eden bir kültürün aşığısındır.sonra bırakırsın bunları,beklersin maçı 10 sene sonra tekrar bir ingilizi kısa bacaklı bir ilizyonistin golüyle 1-0 yenip,tesadüf eseri bütün ülkeyi mutluluktan ağlatırsın.ben iyi ki galatasarlıyım
kaldı 6 ay ......