15
kulüplerin maça olan psikolojik yaklaşım tarzlarından yola çıkarak tarihsel ve modern fantastik/mitolojik üretimlere benzettiğim, 100 yıldan fazladır süren mücadelenin 2019 ayağı.
mitoslarladaki ve fantastik edebiyattaki psikolojik çıkarımların güncele sıklıkla yansıdığını düşünürüm. doğanın kendini gerçekleştirme süreci değişmiyor pek. gerçi bunlar, olayların içeriğinden ve sebepselliğinden uzak benzetimler olacak biraz. romantik futbol blogger'ı yazısı gibi.*
akhilleus ilk aklıma geleni.
homeros’un ilyada’sındaki troya savaşının en önemli figürlerindenolan akhilleus, thetis ile peleus’un oğludur. annesi thetis, akhilleus’a ölümsüzlük kazandırmak için çocukken onu ölüler ülkesindeki stiks ırmağı’na daldırmıştır. bunu yaparken akhilleus’u topuğundan tuttuğu için topuğu büyülü suya değmemiştir.
akhilleus'u biz, ırmağı uefa kupası, topuğunu da kadıköy deplasmanı olarak sembolize edelim.*
prometheus ikincisi.
prometheus ateşi (uefa kupası) tanrılardan çalmış ve insanlara vermiş, tanrıların kurmuş olduğu düzene karşı geldiği için de zincire vurulmuş (kadıköy deplasmanı), yaman bir ceza çekmektedir.
alien vs predator bir diğeri ve daha popüler kültüre ait olanı.
bu filmde yaratıkların (alien, namıdiğer fb) yaratılma sebebi olarak predator'lerin (biz) avlanmaya olan isteği (türk olmayan takımları yenmek, rekabet üretmek) ve bunu gerçekleştirmek için bir tür üretmesi gösteriliyordu. bunu, bizim kulübün içinden kendine rakip olması için fb'yi kurması efsanesine (veya gerçek, bilemiyorum) benzetiyorum. yaratıklar ara ara predator'lere sorun çıkarıyordu, aksine onları avlamaya çalışıyorlardı. bu da kadıköy deplasmanını sembolize ediyor diyebiliriz. *
maça gelirsek, fb'nin bize yenilmeme motivasyonu onlar için diğer her başarıdan daha üst bir yerde konumlandığı için çok bir beklentim yok.
bu tip karakterler kısa vadede değişmiyor. bizim gibi türk futbolunda çığır açan bir kulübün bug'ı bu. akhilleus'un ayak bileği gibi.
değişir mi? olabilir. ancak bu hedef olarak koyulacak bir şey değildir galatasaray için. uzun süredir yerel başarılarla avunduğumuz ve avrupa'da sıradanlaştığımız süreç henüz canlı iken üstelik.
mitoslarladaki ve fantastik edebiyattaki psikolojik çıkarımların güncele sıklıkla yansıdığını düşünürüm. doğanın kendini gerçekleştirme süreci değişmiyor pek. gerçi bunlar, olayların içeriğinden ve sebepselliğinden uzak benzetimler olacak biraz. romantik futbol blogger'ı yazısı gibi.*
akhilleus ilk aklıma geleni.
homeros’un ilyada’sındaki troya savaşının en önemli figürlerindenolan akhilleus, thetis ile peleus’un oğludur. annesi thetis, akhilleus’a ölümsüzlük kazandırmak için çocukken onu ölüler ülkesindeki stiks ırmağı’na daldırmıştır. bunu yaparken akhilleus’u topuğundan tuttuğu için topuğu büyülü suya değmemiştir.
akhilleus'u biz, ırmağı uefa kupası, topuğunu da kadıköy deplasmanı olarak sembolize edelim.*
prometheus ikincisi.
prometheus ateşi (uefa kupası) tanrılardan çalmış ve insanlara vermiş, tanrıların kurmuş olduğu düzene karşı geldiği için de zincire vurulmuş (kadıköy deplasmanı), yaman bir ceza çekmektedir.
alien vs predator bir diğeri ve daha popüler kültüre ait olanı.
bu filmde yaratıkların (alien, namıdiğer fb) yaratılma sebebi olarak predator'lerin (biz) avlanmaya olan isteği (türk olmayan takımları yenmek, rekabet üretmek) ve bunu gerçekleştirmek için bir tür üretmesi gösteriliyordu. bunu, bizim kulübün içinden kendine rakip olması için fb'yi kurması efsanesine (veya gerçek, bilemiyorum) benzetiyorum. yaratıklar ara ara predator'lere sorun çıkarıyordu, aksine onları avlamaya çalışıyorlardı. bu da kadıköy deplasmanını sembolize ediyor diyebiliriz. *
maça gelirsek, fb'nin bize yenilmeme motivasyonu onlar için diğer her başarıdan daha üst bir yerde konumlandığı için çok bir beklentim yok.
bu tip karakterler kısa vadede değişmiyor. bizim gibi türk futbolunda çığır açan bir kulübün bug'ı bu. akhilleus'un ayak bileği gibi.
değişir mi? olabilir. ancak bu hedef olarak koyulacak bir şey değildir galatasaray için. uzun süredir yerel başarılarla avunduğumuz ve avrupa'da sıradanlaştığımız süreç henüz canlı iken üstelik.
